Maandelijks archief: juli 2022

Ik ga leven

Gül, Lale – Ik ga leven

Lale groeit op in een Turks-islamitisch gezin met broer Halil en zusje Defne in de Amsterdamse Bijlmer. Al snel loopt ze tegen de streng islamitische opvoeding van haar moeder op en hoe ouder Lale wordt hoe ernstiger de conflicten binnen maar ook buiten het gezin. Ze zoekt een uitlaatklep en schrijft haar pijn en woede van zich af. Dit boek is de weerslag ervan. Het is een schreeuw om aandacht, hulpeloos en hopeloos, een onderzoek naar de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit.

Het is een onvoorstelbaar relaas, goudeerlijk, zichzelf niet sparend, met de nodige humor en barstensvol vragen en eigen opvattingen. Zij wordt heen en weer geslingerd tussen haar zelf verworven westerse waarden en normen en die van haar “verwekkers”, waar ze zowat letterlijk in stikt. Haar verhaal schrijnt, het doet pijn.

Gül studeert Nederlands aan de UVA en bedient zich van een rijke, vaak grove woordenschat. Haar beschrijvingen zijn meestal messcherp, soms prozaïsch. Ze trekt fors van leer over onder andere de heersende ge- en verboden in het gezin die alleen voor dochters gelden en laat geen spaan heel van de ‘idiote’ vermenging van kerk en staat in Turkije, de afgrijselijke vakanties op het stinkende platteland in haar vaderland, de Koranschool in A’dam, de opvoeding door haar moeder. Gelukkig blijkt de woning te klein voor het gezin met 3 opgroeiende kinderen en Lale kan bij haar oma – Karbonkel – tegenover het ouderlijk huis wonen, met wie zij een goede band heeft en wat meer vrijheid krijgt. Lale had een geheime warme, liefdevolle relatie met haar vriend Freek, die zij helaas verbreekt.

Gül was met haar autobiografische debuutroman in 2021 winnares van de NS publieksprijs. Doordat ze afstand neemt van de streng islamitische opvoeding haalt ze de woede van de islamitische gemeenschap op haar hals en thuis breekt de hel los. De reacties zijn: 80% positief en de rest negatief wat haar tot de uitspraak ontlokte: “Ik heb veel meer lotgenoten dan ik dacht”.

Zij gaat leven en wil gelezen worden.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Ik huur een man

Regard, Conny – Ik huur een man

Ongeveer zes maanden na het verbreken van hun relatie krijgt Jacky Fabri van haar ex Alan – die de relatie verbrak – een uitnodiging voor zijn bruiloft. In een bijgaand briefje nodigt hij haar uit om toch vooral met haar nieuwe, liefst normale vriend te komen. Maar waar haal je zo snel een nieuwe vriend vandaan als je helemaal geen andere relatie hebt?

Ergens in haar achterhoofd heeft Jacky nog vaag het verhaal van een sportschoolvriendin, die een geweldige tijd had met een gigolo. Ze trekt de stoute schoenen aan, belt een escortbureau  en huurt een man voor de bruiloft. Het is toch maar voor één avond en ze verheugt zich er op Alans gezicht te zien wanneer ze met haar hunk verschijnt.

Hoewel Jacky al snel enorm spijt heeft van haar spontane actie, is annuleren geen optie meer en op de dag van de bruiloft wordt ze opgehaald door Alex, haar gigolo. Tenminste dat denkt ze. Maar wat zeker Jackys bedoeling niet is gebeurt: ze wordt verliefd op haar ‘nieuwe vriend’…

‘Ik huur een man’ is een heerlijk boek, ik kan mij niet meer herinneren dat ik zo vaak heb moeten lachen als ik zat te lezen. Jacky en haar vriendin Jamie, zeg maar ‘James’, zijn geweldig, wat een koppel! Regard schrijft een verhaal waar humor en romantiek de boventoon voeren. Het is misschien allemaal een tikje cliché, maar na de nodige thrillers en fantasy-verhalen is het een verademing. 

Ondanks dat – of beter, juist omdat – het een chicklit is, werkt Regard haar karakters werkelijk prima uit. De verhaallijn is soms wat easy going, maar steeds origineel. Neem het bezoekje van Jacky aan een alternatieve kapsalon waar kappers, jawel, op rolschaatsen je wenkbrauwen epileren met een touwtje, of de broeierige scènes die zich afspelen in een chique hotelkamer. De sfeer in het verhaal is steeds goed voelbaar en de gevoelens van Jacky inleefbaar. Daarbij schrijft Conny Regard het verhaal filmisch in een vlotte stijl.

‘Ik huur een man’ van Conny Regard, het bewijs dat ook chicklits leuke, echt volwassen verhalen kunnen zijn.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, Chicklits, eBooks, Fiction, Recensies

De tiende cirkel

Picoult, Jodi – De tiende cirkel

Trixie is de veertienjarige dochter van Daniel en Laura Stone. Laura is een universiteitsprofessor en Daniel schrijft strips voor de kost. Hij is eigenlijk een ‘thuisblijfvader’.

Trixies vriend Jason heeft het net uitgemaakt en het gaat niet goed met haar. Ze snijdt zichzelf en doet een poging tot zelfmoord, terwijl haar ouders daar weinig oog voor hebben, zij hebben hun eigen problemen.

Trixies vriendin Zephyr Santorelli geeft een feestje, er zijn echt veel jongelui uitgenodigd waaronder Jason, en Trixie neemt zich voor er alles aan doen om hem jaloers te maken. Ze wil hem terug en liegt tegen Daniel, dat het maar een logeerpartijtje is. Maar Zephyrs feest  is beslist geen gewoon feest: het gaat om de seksspelletjes en eigenlijk iedereen, behalve Trixie, weet dit. Aan het einde van de nacht gaat Trixie totaal verward naar huis en vindt Daniel haar in de badkamer. Ze ligt op de grond, huilend, met make-up-chaos over haar hele gezicht en zegt: “Papa, hij heeft me verkracht.” 

Voor Trixie is er geen ‘normaal school’ meer na haar aanklacht tegen Jason. Ze wordt genegeerd of erger. Haar ouders hebben nu serieus problemen want: hoe kan het dat Laura niet bereikbaar was die nacht? En waarover is Daniel niet open? Er rijzen steeds meer vragen: spreekt Trixie de waarheid en is ze die nacht werkelijk verkracht? En is Jason echt de kwade genius waarvoor hij wordt aangezien? Jodi Picoult geeft haar plot maar moeizaam aan ons weg.

In het verhaal verweeft Picoult elementen van Dantes Inferno, vooral ook in de stripgedeelten die in het boek zijn opgenomen. Nu heb ik de pech ‘De tiende cirkel’ als eBook te hebben gelezen en de strips waren daardoor nauwelijks te zien. Je mist dus de correlatie tussen verhaal en strip. Daarbij zijn enkele van de personages onvoldoende  uitgewerkt. Daar waar je Daniel goed begrijpt door zijn achtergrond, blijft Laura een raadsel. Tot slot nog de opzet van het verhaal: die vind ik soms geforceerd, te vergezocht om geloofwaardig te zijn. Dat helpt niet in de waardering. ‘De tiende cirkel’ van Jodi Picoult: hoever ga je om je kind te beschermen? Een boek voor de liefhebbers, maar aan mij niet echt besteed.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

IJsval

Sewell, Kitty – IJsval

‘IJsval’ is een behoorlijk onderhoudend verhaal, met nu en dan scherpe kantjes. Sewell neemt ons mee naar het hoge Noorden van Canada, waar Moose Creek onderdak biedt aan ‘vluchtelingen’ van de moderne samenleving. 

In Cardiff, Wales, heeft de arts Dafydd Woordruff eigenlijk alles wat hij wil. Een intelligente, knappe vrouw, een aanstelling in het hospitaal en een fraai huis. Toch is hij niet echt gelukkig. Hij en zijn vrouw Isabel proberen al maanden, op het geforceerde af, een kind te verwekken én zijn baan is nogal routinematig geworden. Dan valt er een brief in de bus van een twaalfjarig meisje dat claimt zijn dochter te zijn. Niet echt het nieuws waarop Woordruff zit te wachten: terwijl hij en zijn vrouw tevergeefs proberen een kind te verwekken, zou hij niet alleen een dochter maar ook nog een zoon hebben in het verre Moose Creek.

Omdat Dafydd bijna zeker weet dat de moeder en hij nooit samen seks hadden, beweert hij met grote zekerheid dat dit niet juist kan zijn. Probleem is dat zijn vrouw Isabel hem niet gelooft, zeker niet wanneer een gevraagde DNA-test aangeeft dat hij en hij alleen de vader kan zijn. Als in een nachtmerrie vertrekt hij opnieuw naar Canada. Om het onmogelijke te begrijpen moet hij terugkeren naar die bevroren wildernis, met zijn eigen wetten en regels…

Het is werkelijk jammer dat de uitgever dit boek een thriller noemt, want het is eigenlijk gewoon een klassiek drama. Als je echter van drama houdt in een onheilspellende, mooie setting, met personages die elkaar bedriegen en een ietwat naïeve hoofdpersoon, die werkelijk wroeging heeft over zijn fouten in het verleden, dan is ‘IJsval’ je boek. De prachtige beschrijving van de hele locatie, het stadje Moose Creek aan de rand van het noordpoolgebied en Sewells personages, die zijn doordrenkt met een soort hopeloosheid, een verlamming die velen van hen inactief en kwetsbaar maakt. Prachtig! Er zit ook nog een vleugje romantiek in het verhaal en overall is het goed geschreven.

‘IJsval’ van Kitty Sewell, geen thriller, maar een lekker traag geschreven drama. Aanbevolen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Republiek van licht

Barba, Andrés – Republiek van licht

Het verhaal speelt zich af in San Cristóbal, een fictieve stad aan de rand van het oerwoud ergens in Zuid-Amerika. Ineens staan langs de straten van het stadje kinderen te bedelen. Kinderen die er verwaarloosd uitzien met verwilderde haren en zonverbrande gezichten.

Ze spreken een onbegrijpelijke taal. Een taal die zelfbedacht blijkt te zijn. Over waar de kinderen vandaan komen wordt slechts gespeculeerd. Vanaf de eerste zin in het boek is het duidelijk: het gaat niet goed aflopen.

Na twintig jaar vertelt de ik-figuur, een naamloze ambtenaar, over zijn pogingen om met behulp van krantenartikelen, rapporten en zijn eigen herinnering het drama te reconstrueren. De ambtenaar toont lastige dilemma’s. Hadden de kinderen bijvoorbeeld gedwongen moeten worden opgenomen in opvanghuizen? Kun je het verantwoorden dat kinderen voor zichzelf moesten zorgen? Had het drama voorkomen kunnen worden?

Het bedelen wordt beroven. De kinderen werken in steeds wisselende groepjes. Handelen gaat snel en organisch. Er is in de groep kinderen geen aanwijsbare leider of hiërarchie. Ieder kind doet op het juiste moment wat er gebeuren moet. Het gedrag van de kinderen is voor volwassenen in alle opzichten onvoorspelbaar. Bijkomend probleem is dat de kinderen van de inwoners steeds duidelijker sympathiseren met de zwerfkinderen.

De onrust neemt onder de inwoners van de stad toe. Zij  verliezen de controle. Er moet iets gedaan worden. Ondersteund door een populistische burgermeester en daarmee politie en instanties, organiseren de bewoners een drijfjacht. De kinderen zijn onvindbaar. De situatie escaleert. Een supermarkt wordt overvallen en op brute wijze vermoorden de kinderen medewerkers van de supermarkt. De kinderen zijn ongrijpbaar. Langzaam maar zeker wordt het mysterie ontrafeld, te laat om het drama te voorkomen.

Het beeld van het onschuldige kind wordt omvergehaald. Toch, ondanks de berovingen en moorden die de kinderen plegen, bewonder ik deze groep. Hun levensdrang, hun onvoorwaardelijke onderlinge solidariteit en de natuurlijke manier van met elkaar omgaan is puur, origineel, naïef en getuigt tegelijkertijd van grote wijsheid. Natuurlijk verwerp ik de berovingen en de moorden. Juist de discrepantie tussen bewondering en afschuw maakt het boek intrigerend.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Pilaren van de aarde

Follett, Ken – Pilaren van de aarde

‘Pilaren van de aarde’ van Ken Follett is een geweldig boek, daarmee duid ik niet alleen op het verhaal, maar ook op de fysieke omvang, meer dan 1000 pagina’s in gedrukte vorm.

Het verhaal gaat over de bouw van de kathedraal van Kingsbridge (Salisbury), met daarin eigenlijk alle personages die daarbij betrokken waren, plus degene die het project op alle manieren probeerden te dwarsbomen. Neem Prior Phillips een oprecht gelovig man die de kathedraal vooral bouwt ‘ter ere Gods’, maar na introspectie moet toegeven dat hij niet vrij is van ijdelheid. Of Tom Builder de bouwmeester-metselaar en zijn gezin, die een onzeker bestaan prefereren, boven het bouwen van gewone burgermans huizen en al die andere edelen, burgers, adellijke dames en ridders die volkomen logisch in het verhaal opgaan. Het klinkt misschien verwarrend, maar dat is het niet. Ondanks de ingewikkelde verhaallijnen is het allemaal heel relaxt te volgen. Van de dramatische proloog waar een jonge vrouw bij het ophangen van haar geliefde, de drie mannen vervloekt die deze executie organiseerde tot de ​​liefdesverhalen, maar ook de hoofdstukken over meedogenloze ambitie en verraad. Follett heeft allemaal in de hand in dit historische fictieverhaal.

Een recensent schreef ‘Als iemand tegen mij had gezegd: “Hier is een boek van 1000 pagina’s over de bouw van een kathedraal 1000 jaar geleden in Engeland”, zou ik waarschijnlijk voor het einde van hun zin in slaap zijn gevallen’. Maar Follett presteert het een verhaal van 1000 pagina’s over die bouw te schrijven en maakt dat je dat van eerste tot de laatste pagina leest!

Je zou verwachten dat er de nodige opvulling zit in een omvangrijk boek als ‘Pilaren van de aarde’. Vergeet het! Elk woord, elke zin, het draagt ​​allemaal bij aan Follett’s verhaal. Gebeurtenissen in het eerste deel van het verhaal, klinken na en vallen op hun plaats in bijvoorbeeld deel vijf. Het is werkelijk verbazingwekkend hoe de auteur verhaallijn en sub-verhaallijnen bij elkaar brengt en in elkaar verweeft. 

Nog even dit; de vroege middeleeuwen stonden niet bekend als erg zachtzinnig of buitengewoon vrouwvriendelijk. Heeft u daar problemen mee, lees ‘Pilaren van de aarde’ dan beter niet. U mist dan wel één van de beste historische romans die ik ooit heb gelezen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies