Maandelijks archief: februari 2020

Orkaan in Irma

Delwig, Herman – Orkaan in Irma

In januari 2014 werd het leven van Herman en zijn vrouw Irma ondersteboven gehaald. Het is de start van een onvoorziene lange achtbaan, die naar beneden stort, langzaam opklimt uit het dal om later opnieuw te duikelen en dat vier lange jaren lang. Daarna de dood, de dader kanker. Slachtoffer is Irma, 56 jaar. Over blijven man Herman en hun drie zonen. Hij heeft zich leeggeschreven, deels, want met schrijven alleen red je het niet. Praten en delen zijn onvermijdelijke voorwaarden voor verwerking.

Het boek is een monument voor en over Irma. Die prachtige, grappige vrouw met dat parmantige neusje. Die goede moeder, dat zorgende type dat altijd van ieder de verjaardag wist, de juiste cadeautjes kocht, die leuke juf. Maar ook wier glas altijd half leeg was, die keek naar wat er niet was én ze was een vurige niet-aflatende vechter die de strijd aanging met Het Beest in haar lijf.
Het boek is er ook voor de lezer. Iedereen kent situaties van verlies, dreigend verlies met de daarmee gepaard gaande angst, hoop, onrust, desillusie en onpeilbaar verdriet. Delwig gaat bewonderenswaardig ver in zijn beschrijving over wat hem bezighoudt. Het is een eerlijk verhaal, compleet, een verhaal van herkenning. Het biedt “een steuntje in de rug”, troost, inzicht en kracht.

Het verhaal beslaat 92 pagina’s en heeft 14 hoofdstukken, vaak uitgebreid met een ‘anekdote’ en een ‘zielswijze’. Daarmee geeft Delwig nadrukkelijk voorrang aan gevoelens boven gedachten: “Gedachten zijn maakbaar, emoties zijn er om te doorleven en je ziel te louteren”.
De schrijfstijl is direct, Delwig windt er geen doekjes om en benoemt helder gebeurtenissen en gevoelens. De hoofdstuktitels zijn raak en beeldend zoals: Vertrek Gate 9, Wrede wachtkamers, Ik weet precies wat je bedoelt, Pompen en zuchten, Schaakmat. Hij gebruikt treffende metaforen en weeft e-mailberichten uit de familie-app door de tekst heen; een duidelijke meerwaarde. Het boek eindigt met een tekst over loutering en kracht te midden van de kolkende, ruige golven in Zuid-Afrika waarin Delwig Irma aanroept:” Irma, zie je wel dat ik me staande kan houden!” Deze schreeuw zegt alles over de jarenlange strijd van ziekenhuizen in en uit, pompen, slangen, klysma’s, echo’s, chemo’s, bestralingen, biopten, geklooi met apparatuur, obstructies, artsen, ongeloof, frustraties. U leest het allemaal.

1 reactie

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Het meisje op de rots

Riley, Lucinda

Beeldhouwer Grania Ryan vertrekt gedesillusioneerd uit New York, weg van haar vriend Matt en vol verdriet over haar miskraam, terug naar haar roots in Ierland waar haar familie woont. Ze ontmoet het meisje Aurora dat woont in Dunworley House op de top van de klif achter Grania’s ouderlijk huis. Aurora is acht, is een gracieuze verschijning en dol op dansen. Ze heeft een opmerkelijk volwassen kijk op het leven. Grania en Aurora kunnen prima met elkaar opschieten en hun families blijken onlosmakelijk met elkaar verweven vanuit een ver verleden. Kathleen, Grania’s moeder, licht een flinke tip van de sluier op als ze hoort dat haar dochter in Dunworley House de zorg voor Aurora op zich neemt omdat de vader geruime tijd naar het buitenland moet. Zij vreest een l’histoire-se-répète-periode met alle gevolgen van dien. Aurora, een kind met veel daadkracht en een sterke eigen wil, maakt het Grania niet gemakkelijk en brengt haar in soms hopeloze, onverkwikkelijke situaties. Bovendien voelt zij zich onzeker en heen en weer geslingerd tussen haar gevoelens voor Aurora’s vader Alexander en Matt. De liefde van Grania én van haar familie voor meisje Aurora blijft intens en beschermend. Hoe ziet de toekomst er voor Grania en Aurora uit?

Een typisch Riley-boek wat betreft structuur en personages. Het verhaal speelt zich afwisselend af in heden en verleden. Riley gebruikt hiervoor onder andere de door haar vaak beproefde manier van het kistje op zolder met daarin het verleden opgeborgen. De karakters van hoofdpersonen Grania, Aurora, Matt, Alexander en Kathleen zijn uitstekend beschreven. Het verhaal moet even op gang komen en daarna leg je het boek niet meer weg. Riley kruipt onder de huid van de personen waardoor je niet anders kunt dan meeleven met de wanhoop van Grania, de uitbundigheid en de kracht van Aurora en al die andere gevoelens als trouw, warmte en bovenal de liefde. Romantiek ten top. Minder vond ik de cursief gedrukte teksten met bespiegelingen van Aurora: te stroperig, overdreven zoetsappig, wat zeurderig, eigengereid. En dat meteen op de eerste pagina: een valse start… 
Blijft staan: een boek zeer geschikt voor chicklit-lezers!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, Chicklits, eBooks, Fiction, Recensies