Categorie archief: Non-fiction

De spion en de verrader

Ben Macintyre – De spion en de verrader

Na urenlange interviews met voormalig dubbelspion Oleg Gordievsky schreef Ben Macintyre een verhaal dat leest als een thriller. Het is bijna niet te geloven dat dit allemaal echt is gebeurd. Dit kun je niet verzinnen en zou je het hebben verzonnen dan zou het ongeloofwaardig zijn.

Oleg Gordievskys vader was bij de geheime dienst van Stalin; zijn broer zit bij de KGB en hijzelf klimt snel op binnen de organisatie. Hij komt te werken op de ambassade van Denemarken. Daar ziet hij hoe de westerse maatschappij functioneert en geniet ervan. Het leven in het westen is totaal anders dan wat er in zijn vaderland over het westen verteld wordt. Na het neerslaan van de Praagse Lente concludeert hij dat het Russische systeem helemaal niet het beste voorheeft met de mensheid. De schellen vallen van zijn ogen. In Kopenhagen wordt hij benaderd door de M16. Hij stemt na een aarzeling toe gevoelige informatie door te spelen.

Hij scheidt van zijn eerste vrouw, wordt teruggeroepen en teruggezet in rang. Uiteindelijk wordt hij uitgezonden naar Londen. Daar ontwikkelt hij zich met hulp van de Britten tot meesterspion. Na 30 jaar wordt hij weer teruggeroepen. Dat betekent dat hij ontmaskerd is. Een adembenemende ontsnapping volgt. De rest van zijn leven woont hij onder een schuilnaam in Engeland.

Het verhaal geeft een beeld van het onvoorstelbare leven van een spion, de machtsstructuren en de verhoudingen tussen de grootmachten tijdens de koude oorlog. Boeiende geschiedenis, super spannend verteld.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies, Thrillers

Ik ga leven

Gül, Lale – Ik ga leven

Lale groeit op in een Turks-islamitisch gezin met broer Halil en zusje Defne in de Amsterdamse Bijlmer. Al snel loopt ze tegen de streng islamitische opvoeding van haar moeder op en hoe ouder Lale wordt hoe ernstiger de conflicten binnen maar ook buiten het gezin. Ze zoekt een uitlaatklep en schrijft haar pijn en woede van zich af. Dit boek is de weerslag ervan. Het is een schreeuw om aandacht, hulpeloos en hopeloos, een onderzoek naar de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit.

Het is een onvoorstelbaar relaas, goudeerlijk, zichzelf niet sparend, met de nodige humor en barstensvol vragen en eigen opvattingen. Zij wordt heen en weer geslingerd tussen haar zelf verworven westerse waarden en normen en die van haar “verwekkers”, waar ze zowat letterlijk in stikt. Haar verhaal schrijnt, het doet pijn.

Gül studeert Nederlands aan de UVA en bedient zich van een rijke, vaak grove woordenschat. Haar beschrijvingen zijn meestal messcherp, soms prozaïsch. Ze trekt fors van leer over onder andere de heersende ge- en verboden in het gezin die alleen voor dochters gelden en laat geen spaan heel van de ‘idiote’ vermenging van kerk en staat in Turkije, de afgrijselijke vakanties op het stinkende platteland in haar vaderland, de Koranschool in A’dam, de opvoeding door haar moeder. Gelukkig blijkt de woning te klein voor het gezin met 3 opgroeiende kinderen en Lale kan bij haar oma – Karbonkel – tegenover het ouderlijk huis wonen, met wie zij een goede band heeft en wat meer vrijheid krijgt. Lale had een geheime warme, liefdevolle relatie met haar vriend Freek, die zij helaas verbreekt.

Gül was met haar autobiografische debuutroman in 2021 winnares van de NS publieksprijs. Doordat ze afstand neemt van de streng islamitische opvoeding haalt ze de woede van de islamitische gemeenschap op haar hals en thuis breekt de hel los. De reacties zijn: 80% positief en de rest negatief wat haar tot de uitspraak ontlokte: “Ik heb veel meer lotgenoten dan ik dacht”.

Zij gaat leven en wil gelezen worden.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

’t Hooge Nest

Iperen, Roxane van – ’t Hooge Nest

De tweede wereldoorlog. Twee Joodse zussen Lien en Janny Brilleslijper verzetten zich tegen alle maatregelen gericht tegen de Joodse bevolking.

Het wordt steeds duidelijker dat de Joden weggevoerd worden om te worden vermoord. Op zoek naar schuiladressen komen de zussen terecht in ’t Hooge Nest’, een huis buiten Naarden waar ze zich veilig wanen. Natuurlijk worden ook de zussen verraden en afgevoerd. Als je het leven kunt noemen is het leven in het kamp onmenselijk.

Knap van de schrijfster, Roxane van Iperen, dat ze met korte teksten een wereld oproept zonder die uitgebreid te beschrijven. Ze schrijft alleen het relevante. Met korte beschrijvingen wordt mijn geringe kennis van de oorlog inhoudelijk verdiept, voelbaar verdiept, zeker na het verraad misselijkmakend verdiept.

Tot aan het verraad is het verhaal van de zussen bloedstollend spannend. De zussen zijn de NSB’ers en de Duitsers te slim af, kruipen meerdere keren door het oog van de naald, hebben geluk en hebben net op tijd noodzakelijke informatie. ’t Hooge Huis is een toevluchtsoord voor iedereen die op de vlucht is. Hartverwarmend hoe mensen elkaar hielpen, hun leven riskeerden, oplossingen bedachten en er voor elkaar waren. Hoe harteloos de Jodenjagers en het systeem dat verordende dat het probleem in de ogen van de nazi’s opgelost diende te worden. Het verraad komt sluipend nabij. Het wachten is op het moment dat het fout gaat.

Het verhaal wordt gruwelijk op het moment dat de zussen verraden zijn. Het benam mij de adem, ik moest het boek meermalen wegleggen. Mijn eigen verbeelding ging met mij aan de loop. De treinen, de kampen … weerzinwekkend, onmenselijk, gruwelijk, wreed. Schokkend. Hoe bestaat dit? Hoe kon dit gebeuren? Wat ben ik naïef te geloven in het goede van de mens.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Het zoutpad

Winn, Raynor – Het zoutpad

Ze stopten alle liefde, al hun geld, alle tijd en energie in het huis van hun dromen. Ze herbouwden en herstelden het in oude luister. Dan komen de deurwaarders de sleutels opeisen en zijn ze alles kwijt. Raynor en haar partner Moth nemen, omdat ze ook niet weten hoe het verder moet, het besluit om het South West Coast Path te gaan lopen. Raynor Winn beschrijft een waar gebeurd verhaal.

Mijn vriendinnen zijn lyrisch over het boek. De moed hebben alles achter je te laten, de veerkracht van mensen, de kracht van doorgaan, zeiden ze. Benen bewegen als een metronoom, zoiets zegt Winn over het lopen.

Er zitten een paar heel leuke ideeën in het boek. Een vondst is de term ‘virtueel eten’. Geen geld voor een uitgebreid gevarieerd maal, maar dagelijks hetzelfde smakeloze, maakt trek en vol verlangen. Het gevolg is dat er constant aan eten gedacht wordt. Uiteindelijk bestellen ze een zak patat, het verlangen is te groot. Het virtuele eten bevredigt niet. Zo invoelbaar.

Winn laat mij echter niet verlangen naar het patatje of pasty, ze krijgt me niet mee in haar verlangen, ze roept voor mij de dwingende geur van het door hen zo begeerde voedsel niet op. Grappig is het idee van persoonsverwisseling. Soms wordt Moth op de tocht voor een beroemdheid aangezien. Of het uit geldnood voortkwam of uit baldadigheid: Moth draagt vol overgave en met succes op een gegeven moment in het openbaar een tekst voor.

Ik verlang naar meer dan een handvol woorden. Hoe heerlijk zou het zijn om juist het verrassende, het onverwachte van de tocht in geuren en kleuren te vertellen. Winn geeft mij te weinig om een beeld te vormen van haar gedachten, van haar gevoelens, van wat er om haar heen gebeurt en te zien is. Haar woorden geven mijn verbeelding geen houvast. Ik kom tijdens het lezen niet in de cadans van de beweging, verlang niet naar een maaltijd en voel niet de behoefte om het ongetwijfeld fraaie pad te gaan lopen. Winn neemt mij niet mee.

“Als je niet terug hoeft, ben je vrij. Vrij om verder te lopen of niet”. Raynor en Moth volbrengen de tocht, daar is bewonderingswaardig doorzettingsvermogen voor nodig. Raynor had beter zoiets als …als je niet terug kunt, moet je verder …  kunnen schrijven, dat doet meer recht aan hun prestatie.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Terugkeer naar Inverness

Gabaldon, Diana – Terugkeer naar Inverness

‘Terugkeer naar Inverness’ is het tweede boek van ‘De reiziger-serie’ 

In dit tweede deel van de serie ‘De reiziger’ zijn we terug in onze tijd. Claire Randall reist met haar dochter Brianna vanuit de VS na twintig jaar terug naar Schotland. Claire wil graag informatie over wat de strijders, waarvan ze er veel kende, tijdens de slag bij Colluden in 1746 is overkomen en hoeveel ervan zijn omgekomen. Ze krijgt daarbij assistentie van de jonge historicus Roger Wakefield. Wakefield heeft al snel in de gaten dat Claire zich op een merkwaardige manier betrokken voelt bij deze geschiedenis, bovendien valt hij als een blok voor de roodharige Brianna. 

Tijdens het vorderen van het onderzoek, wordt Claire meer en meer emotioneel betrokken en uiteindelijk vertelt ze aan Brianna en Roger over de magische druïdecirkel waardoor ze op en neer in de tijd kon reizen. De opluchting van het eindelijk kunnen verhalen over die tijd, wordt overschaduwd door de reactie van vooral Brianna: ze vindt het een onmogelijk verhaal, waarbij haar vader Frank Randell onrecht wordt aangedaan en trekt zich boos terug…

‘Terug naar Inverness’ is een stevige roman geworden. Ik las de eBook-versie, maar ik kan mij voorstellen dat het een ‘gewichtig’ boek is geworden. Na het eerste deel dat zich in deze tijd afspeelt, volgt in het tweede stuk van het verhaal de geschiedenis van Claire en Jamie tijdens hun ballingschap in Frankrijk. Omdat Claire weet hoe rampzalig de slag in Colluden zal verlopen voor de Schotten, stellen ze alles in het werk om te voorkomen dat prins Charles Stuart voldoende fondsen verzamelt om een leger te kunnen financieren. We krijgen daarbij als lezers een heel goed beeld van de intriges in het Franse hof, het stadse leven van Parijs en de harde manier van zaken doen in die tijd. Wanneer het paar uiteindelijk terugkeert naar Schotland blijkt Charles Stuart doortrapt genoeg om Jamie te compromitteren en raken ze alsnog betrokken bij de opstand. 

Het schijnt Galbaldons stijl te zijn om traag met een verhaal te starten. Vooral de overdaad van hertogen, comtes en miladys (overigens geheel conform de belangrijke rol van de adel in die tijd) is wat lastig uit elkaar te houden. Maar ook nu pakt het verhaal snel en ben je weer helemaal betrokken. ‘Terug naar Inverness’ is opnieuw een meeslepend, historisch goed onderbouwd, romantisch én spannend verhaal, waarin het tijdreizen op zich geen hoofdonderwerp is maar een logische gebeurtenis waaruit het verhaal voortvloeit. ‘Terugkeer naar Inverness’ van Diana Gabaldon, een sterke roman en een meer dan goede voortzetting van De reiziger-serie.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Non-fiction, Recensies, SF & Fantasy

De reiziger

Gabaldon, Diana – De reiziger

‘De reiziger’ is het eerste boek van ‘De reiziger-serie’ 

Claire Beauchamp is al acht jaar getrouwd met Frank Randall. Na het beëindigen van de tweede wereldoorlog, waarin Frank en zij meer dan vier jaar gescheiden waren, zijn ze op een soort tweede huwelijksreis in de Schotse Hooglanden. Frank is historicus, een interesse die Claire als verpleegster niet deelt. Terwijl Frank zich onderdompelt in zijn familieverleden, gaat Claire met meneer Crook, haar gelegenheidsgids, naar de oude heuvel ‘Craigh na Dun’ waarop zich een druïdencirkel bevindt.    

Samen met Frank bezoekt ze in alle vroegte de ‘henge’ opnieuw. Ze zien daar een door lokale vrouwen uitgevoerde druïde heksendans, een ritueel als bij de oude zonnefeesten. Wanneer Claire later weer bij de henge komt, nu om kruiden te plukken, klinkt er een indringend laag gezoem uit de stenen en wordt alles wazig om haar heen. Claire wordt  tweehonderd jaar teruggeslingerd in de tijd en ze belandt als moderne vrouw in een gevecht tussen leden van de MacKenzie-clan en het Engelse leger, de ‘Roodjassen’. De ruige, roodharige Schot Jamie Fraser redt haar net op tijd van de Engelse troepen, onder commando van ‘Black Jack Randell’ – een voorvader van haar echtgenoot Jack – en neemt haar mee naar Castle Leoch, waar ze door vrijwel alle clanleden wordt gewantrouwd. Iets vertellen over haar afkomst lijkt zinloos: wie zal haar in vredesnaam geloven?

Diana Gabaldon is van Mexicaans-Amerikaans-Engelse afkomst. Haar boeken zijn lastig binnen een genre te plaatsen omdat ze zowel fictie, fantasy als nonfictie-elementen bevatten. ‘De Reiziger’ start wat stroperig, dat komt door de nogal stevige hoeveelheid informatie die Gabaldon met ons wil delen. Maar als het verhaal eenmaal op gang komt, wordt u meegesleept in de avonturen van Claire en Jamie. In dit eerste boek van de serie kom je alles tegen wat je verwacht van een dergelijk verhaal: spanning, emotie en liefde. Neem daarbij de goed getroffen beschrijvingen van landschap, mensen, alsook de op de juiste wijze in het verhaal geïmplanteerde historisch feiten en je hebt een kanjer van een roman. 

Diana Gabaldons ‘De reiziger’, een sterk geschreven, aparte roman, absoluut aanbevolen!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Non-fiction, Recensies, SF & Fantasy