Tag archieven: boeken

In de schaduw van het palazzo

Montefiore, Santa – In de schaduw van het palazzo

Luca Chancellor is een zeer succesvolle beleggingsbankier in de City, maar zijn gezin komt op de tweede plaats. Zijn vrouw Claire trekt haar conclusies waardoor zijn leven hopeloos in de war is.

Hoewel zijn ex-vriendin Freya, nu gelukkig getrouwd met Miles, probeert hem aan een date te helpen, voelt Luca zich ongelukkig. Tot verbazing van zijn collega’s besluit hij zich uit de City terug te trekken en naar Italië te vertrekken. Zijn moeder en stiefvader hebben indertijd het oude kasteel Palazzo Montelimone gerenoveerd en in oude pracht hersteld. Eenmaal daar aangekomen probeert Luca zich aan te passen aan het exorbitante leven van zijn moeder, maar hij vlucht regelmatig naar het stadje Incantellatia, beneden aan de zee. Daar raakt hij gefascineerd door Cosima, een verdrietige jonge vrouw in het zwart, om wie een jongetje heen huppelt, zonder dat ze daarop reageert.

Na de kerkdienst van de huilende heilige maagd roept het jongetje luid door de kerk dat zijn moeder verdrinkt. Luca reageert onmiddellijk terwijl de rest van de menigte niet eens opkijkt. Hij redt Cosima op het nippertje van haar zelfmoordpoging. Tegelijkertijd ontdekt hij echter dat verder niemand het jongetje Francesco kan zien. Maar hoe vertelt hij Cosima dat hij haar zoontje kan zien? Wie gelooft er nou iemand die doden kan zien?

‘In de schaduw van het palazzo’ van Santa Montefiore is een fraai geschreven roman die het gebruikelijke concept van een liefdesverhaal overstijgt. Het spirituele element wordt heel reëel gebracht in het verhaal, waarbij Montefiore moeite doet om haar karakters diepte te geven. Wanneer er ook nog meerdere verhaallijnen uit de geschiedenis van het palazzo bij elkaar komen, krijgt het verhaal beslist glans.

De door de uitgever meegegeven fraaie ondertitel ‘Een Italiaanse liefdesgeschiedenis’ is helemaal terecht. Warm aanbevolen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Het Poesjkin plan

Ross, Tomas – Het Poesjkin plan

De zesde spionage-thriller van Tomas Ross, het Poesjkin plan, is door Ross geschreven in 1984. Dat geeft ons onbedoeld een uitstekend beeld van hoe het was tijdens de ‘koude oorlog’. Veel gebeurtenissen die indertijd actueel waren zijn echter nu wat achterhaald.

De Nederlandse geheim agent, de nogal kleurloze held Finch, is een ambtenaar met een iets spannender bestaan dan de meeste overheidsdienaren. Hij wordt gedropt in Rusland met de opdracht handelsdocumenten die een Nederlandse minister compromitteren, te achterhalen.
In Moskou wordt Finch door een auto opgepikt, die bestuurd zou kunnen worden door agenten van de KGB, de toenmalige Russische staatsveiligheidsdienst.

Ross schrijft daar: „Een blauwe Zjigoeli die stopt. Je stapt in, naast je op de achterbank zitten twee veiligheidsmensen en er is geen kruk aan de binnenkant van jouw portier.” Dat ontbreken van een portierkruk, daar gaat het om. Dergelijke ogenschijnlijke oppervlakkigheden staan herhaaldelijk in “Het Poesjkin Plan”. Zij vooral maken deze thriller zo anders en goed.
Dat Ross een goed gedocumenteerde auteur is zie je ook weer in deze roman. Dat professionele laat zich lezen in kleine zinnetjes, details in het verhaal, die je bij andere schrijvers maar nu en dan aantreft. Het zijn bij Ross niet zomaar sfeertekeningen of goed getroffen karakterbeschrijvingen, nee, ze vormen wezenlijke bestanddelen van zijn verhaal.

In een interview in het AD van 7 juli 1984 verklaarde Ross dat “het Poesjkin plan” gebaseerd is op een ware geschiedenis: Het verhaal van de “olieboer-in-het-groot” Deuss (Diets heet hij in het boek) die indertijd de Sovjets voor zo’n half miljard gulden heeft opgelicht. Daarom vinden we ook Slavenburg’s Bank in het boek met name genoemd. En de jurist, die een belangrijke rol speelt in het verhaal, is bedacht naar voorbeeld van de toenmalige minister van Justitie mr. Korthals Altes.
Natuurlijk, Het Poesjkin plan is tijdgerelateerd en daar moet je doorheen lezen. Het blijft echter een goed geconstrueerde thriller met een onverwachte ontknoping.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

Het achtste leven

Haratischwili, Nino: Het achtste leven (voor Brilka)

Het boek bestaat uit acht delen waarin steeds één lid van de Georgische familie Jasji uitgelicht wordt. Het leven van Statia, Christine, Kostja, Kitty, Elene, Daria, Nitsa wordt beschreven. Het achtste leven, van Brilka, moet grotendeels nog geleefd worden.

Nitsa is de tante van Brilka, ze woont uiteindelijk in Berlijn. Ze vertelt na een zware innerlijke strijd het familieverhaal vol ongeluk, haat en dromen in een tijd van oorlog, onderdrukking, corruptie, willekeur en goddelijke chocolade. Een verhaal waar mannen de dienst uitmaken en vrouwen moeten vechten voor een eigen plek. Een verhaal waar beslissingen vanuit de machthebbers catastrofale gevolgen heeft voor de bevolking.

Nino Haratischwili geeft veel informatie over de tijd waarin de verhalen zich afspelen. Ze doorspekt de informatie ook met gebeurtenissen op wereldniveau. Dat is fijn, zo refereert het verhaal van de familie aan herkenbare feiten en brengt het dichtbij. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ‘Hotel California’ uitkwam en zo wordt mijn context geplaatst naast die van de familie, wat het contrast verontrustend helder maakt.

Haratischwili laat Nitsa naar waarheden tussen alle leugens van de Russische geschiedenis zoeken, om te ontdekken dat de waarheid pijn doet. Ze stuurt de verwachtingen van de lezer door doorkijkjes naar de toekomst te geven, Brilka direct aan te spreken en eigen gedachten en gevoelens te beschrijven. Haratischwili schrijft zo betrokken dat de personages, ook de bijfiguren, reële mensen worden. Angstaanjagend echt.

Haratischwili maakt je deelgenoot van een tijd vol veranderingen en geeft daarmee zicht op het complexe heden. Bijna 1300 pagina’s, geen bladzijde te veel!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Gaan, ging, gegaan

Erpenbeck, Jenny – Gaan, ging, gegaan

Op de Oranienplatz in Berlijn bivakkeren vluchtelingen. Richard heeft geen idee wie de vluchtelingen zijn en waar ze vandaan komen. Bij een volgend bezoek is het kamp opgeheven en zijn de vluchtelingen ondergebracht in een oud bejaardenhuis. Richard gaat daarnaartoe.

Hij wint het vertrouwen van de vluchtelingen en luistert naar hun verhalen: verhalen over families die verjaagd, uit elkaar gerukt of vermoord zijn. Over oorlog, vluchten en opvangkampen. Over onvoorwaardelijke kameraadschap en trouw. Als Richard vraagt wat de vluchtelingen willen, hoort hij maar één ding: ze willen werken.

Werken mogen ze echter niet. Ze moeten de asielprocedures afwachten. Procedures die voor alle Europese landen hetzelfde zijn, maar overal anders worden geïnterpreteerd. Politici praten niet over mensen, concludeert Richard, ze kijken naar welk ander land verantwoordelijk gehouden kan worden en schuiven elkaar de vluchtelingen toe.

Het was, beseft Richard, nog niet eens zo lang geleden dat vluchten, elders het geluk zoeken, iets was van de Duitsers zelf. De muur is nog maar net weg. Duitsland is nog niet zo lang geleden herenigd. Weggaan van jouw geboortegrond is trouwens van alle tijden. De oude Grieken vestigden zich tot diep in Afrika. Richard kan dat weten; hij was professor klassieke filologie.

Jenny Erpenbeck verweeft de verhalen van de vluchtelingen met het leven van Richard en daarmee met de recente geschiedenis van Duitsland. Zo worden hun verhalen toegankelijk en krijgen de vluchtelingen een gezicht, terwijl het ongemak door hun verhalen tijdens het lezen groeit.

Een realistische schets van het leven van vluchtelingen en hoe zij tegen een muur aanlopen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Sneeuwwitje moet sterven

Neuhaus, Nele – Sneeuwwitje moet sterven

Een veroordeelde dader, Tobias Sartorius, keert na het uitzitten van zijn straf terug naar zijn dorp Altenhain. Hij is op basis van indirecte bewijslast veroordeeld voor de moord op twee meisjes uit het dorp, maar heeft zich altijd beroepen op geheugenverlies tijdens die bewuste avond.

Dan wordt er op een verlaten Amerikaanse basis een menselijk skelet gevonden in een lege brandstoftank. Kort daarna wordt een vrouw van een voetgangersbrug gegooid op een voorbijgaande auto. Ondertussen lopen in het dorp Altenhain de emoties hoog op als Tobias Sartorius zich bij zijn oude vader nuttig maakt. De leuze ‘kindermoordenaar’ en het collectief doodzwijgen van vader en zoon Sartorius zijn echter voor Tobias geen reden om uit het dorp te verdwijnen. Het politie-onderzoek naar het skelet en de zwaar gewonde vrouw voert Pia Kirchoff, assistente van hoofdcommissaris Oliver von Bodenstein naar het verleden. Wanneer er weer een meisje verdwijnt uit Altenheim wordt de toestand onhoudbaar.

Pia, die de oude stukken van het proces tegen Tobias moet doorlezen, komt steeds meer tot de conclusie dat er met het onderzoek indertijd iets behoorlijk is misgegaan. Er ontbreken stukken, die ze daarvoor wel in het dossier heeft gezien. Dan pleegt de briljante econoom Lars Terlinden, de zoon van de meest rijke en invloedrijke man van het dorp, zelfmoord. Hij laat een bekentenis achter die een heel ander licht werpt op de moord op beide meisjes. Langzaam maar zeker krijgt Pia (haar superieur von Bodenstein zit ondertussen tot zijn oren in de privéproblemen) vat op de zaak…

‘Sneeuwwitje moet sterven’ is een heel goede politieroman, een thriller die je meteen wilt uitlezen. Neuhaus schetst een bijzonder beeld van de manipulatie die kan plaatsvinden in een kleine, afhankelijke gemeenschap. Daarnaast leren wij de hoofdpersonen goed kennen. Ze neemt de tijd om ons kennis te laten maken met de situatie in heden en verleden en langzaam maar zeker blijken de ‘goeden’ helemaal niet zo sneeuwwit als je in eerste instantie zou denken. Nele Neuhaus, een naam om te onthouden!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

Carambole

Nesser, Hakan – Carambole

“De jongen die spoedig zou sterven lachte en maakte zich los. Hij klopte wat chipskruimels van zijn shirt en stond op. “Ik moet nu echt weg, zei hij”.

Wanneer Nesser zo begint met zijn verhaal, weet je al dat je niet aan een snelle thriller begint. Wanneer Nesser zo begint met zijn verhaal, weet je al dat je niet aan een snelle thriller begint.
Op een regenachtige nacht rijdt de medicus Pieter Clausen naar huis. Het is donker, het hoost van de regen en om deze tijd verwacht hij niemand op de weg. Hij schrikt van een plotselinge klap. Hoewel hij voelt dat hij te veel heeft gedronken, heeft hij absoluut geen zin om zijn Volvo onbewaakt te laten staan en eindeloos op een taxi te wachten. Snel komt hij uit de auto en tot zijn schrik blijkt  hij een dodelijk ongeval te hebben veroorzaakt. De jongen, die hij heeft geraakt, is al overleden. Zijn benevelde brein neemt een onomkeerbare beslissing. Wegwezen hier en proberen te vergeten!

Nesser neemt ons mee in een verhaal waarbij de ene daad de andere uitlokt. Het politieteam dat zich met de steeds uitbreidende moordzaak bezighoudt, weet in eerste instantie zelfs helemaal niet dat de diverse zaken met elkaar verband houden. Al snel blijkt dat het eerste slachtoffer de zoon van Commissaris van Veeteren is. Iedereen staat op meer dan scherp, maar naar wie of wat wordt gezocht?

Gelukkig leren we ook de dader kennen, de misselijke manier waarop hij gechanteerd wordt en zijn, althans in zijn ogen, logische manier van reageren: wéér een onbekende dode voor het politieteam. Wanneer Clausen eindelijk besluit dat hij zijn vreselijke geheim met iemand wil delen, blijkt dat helemaal averechts te werken en wordt zelfs Vera zijn grote liefde een bedreiging. Ze moet het bekopen met de dood, maar opent voor Van Veeteren en zijn team een opening in deze gecompliceerde zaak.

Carambole is niet Nessers bekendste boek, heeft het gebruikelijke -meestal trage- verteltempo, maar is van dezelfde hoge kwaliteit als zijn andere romans. Aanbevolen!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies