Tag archieven: Literaire fictie

Het achtste leven

Haratischwili, Nino: Het achtste leven (voor Brilka)

Het boek bestaat uit acht delen waarin steeds één lid van de Georgische familie Jasji uitgelicht wordt. Het leven van Statia, Christine, Kostja, Kitty, Elene, Daria, Nitsa wordt beschreven. Het achtste leven, van Brilka, moet grotendeels nog geleefd worden.

Nitsa is de tante van Brilka, ze woont uiteindelijk in Berlijn. Ze vertelt na een zware innerlijke strijd het familieverhaal vol ongeluk, haat en dromen in een tijd van oorlog, onderdrukking, corruptie, willekeur en goddelijke chocolade. Een verhaal waar mannen de dienst uitmaken en vrouwen moeten vechten voor een eigen plek. Een verhaal waar beslissingen vanuit de machthebbers catastrofale gevolgen heeft voor de bevolking.

Nino Haratischwili geeft veel informatie over de tijd waarin de verhalen zich afspelen. Ze doorspekt de informatie ook met gebeurtenissen op wereldniveau. Dat is fijn, zo refereert het verhaal van de familie aan herkenbare feiten en brengt het dichtbij. Ik weet bijvoorbeeld nog dat ‘Hotel California’ uitkwam en zo wordt mijn context geplaatst naast die van de familie, wat het contrast verontrustend helder maakt.

Haratischwili laat Nitsa naar waarheden tussen alle leugens van de Russische geschiedenis zoeken, om te ontdekken dat de waarheid pijn doet. Ze stuurt de verwachtingen van de lezer door doorkijkjes naar de toekomst te geven, Brilka direct aan te spreken en eigen gedachten en gevoelens te beschrijven. Haratischwili schrijft zo betrokken dat de personages, ook de bijfiguren, reële mensen worden. Angstaanjagend echt.

Haratischwili maakt je deelgenoot van een tijd vol veranderingen en geeft daarmee zicht op het complexe heden. Bijna 1300 pagina’s, geen bladzijde te veel!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

De zusterklokken

Mytting, Lars – De zusterklokken

Er wordt een Siamese tweeling geboren op de boerderij van Hekne. De meisjes worden Halfrid en Gunhild genoemd. Met vier armen, die volledig op elkaar afgestemd zijn, groeien de meisjes op tot uitzonderlijk begenadigde wandtapijtweefsters.

De vader Eirik Hekne smeekt de hemel dat als het zover is de meisjes zoals ze samen kwamen ook samen mogen heengaan. Hij heeft het doembeeld voor ogen van een levend meisje dat haar dode zusje moet meeslepen. Het gebed van de vader wordt verhoord. Van verdriet en als dank schenkt de vader aan de plaatselijke kerk twee klokken. De klokken komen te hangen in de toren bij de dennenhouten staafkerk; het kerkje dat eeuwen later het middelpunt wordt van intriges.

1880. Een Duitse firma wil de kerk demonteren en in Dresden weer opbouwen. De firma stuurt architectenstudent Gerhard Schönauer, die de kerk moet tekenen om zo informatie vast te leggen zodat de kerk later in de oorspronkelijke staat kan worden herbouwd.  Dit plan past in het straatje van de dominee Kai Schweigaard. Hij is blind voor de schoonheid van de kerk en wil deze vervangen. De dominee en de tekenaar zijn zeer gecharmeerd van Astrid Hekne. Echter de twintigjarige Astrid is familie van de tweeling en doet er alles aan de klokken voor het dorp te behouden. Er is geen happy end.

Lars Mytting weet een ongelooflijke zeggingskracht in zijn woorden te leggen. De uitvoerige beschrijvingen van de kerk en het landschap vervelen geen moment. ‘De zusterklokken’ is een ode aan het hout, het snijwerk in de kerk en de omgeving. De beschrijvingen houden me in de ban, er ontstaat een verlangen naar de streek af te reizen. Het mystieke hoort vanzelfsprekend bij het verhaal. Het zoeken naar uitwegen door de hoofdrolspelers neemt me mee.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies