Maandelijks archief: september 2022

Het zandpaard

Armstrong, Adam – Het zandpaard

Anne Kirby, met twee bijna volwassen zoons en schrijfster van een wekelijkse problemenrubriek, is al jaren ongelukkig in haar huwelijk met de politicus Alan. Alan is staatssecretaris van milieuzaken in het Britse kabinet en is hard op weg om een ministerspost te bemachtigen. Anne weet al jaren dat Alan haar ontrouw is, maar blijft haar man steunen.

Dan verandert alles wanneer een olietanker dicht bij de kust lek slaat en zijn lading verliest. De olie is een bedreiging voor een heel kustgebied waar onder andere Annes toevluchtsoord, het oude huis van haar moeder, staat. Plotseling dringt het tot Anne door dat haar huidige leven zo niet door kan gaan en ze besluit Alan te verlaten en in het oude huis te trekken. De gestrande tanker is intussen ook een gevaar voor Alans politieke carrière, want hij blijkt financieel adviseur te zijn van de rederij van het schip. Een regelrechte bedreiging voor zijn staatssecretariaat. Hij moet aftreden!

Aan de kust ontmoet Anne Jamie, die aanbiedt haar te helpen met het repareren van het huis en het opknappen van de tuin. Hij blijkt geen gemakkelijke tijd te hebben gehad en er ontstaat al snel een bijzondere band tussen die twee, maar Anne voelt, ook door haar ervaring met de problemenrubriek, dat Jamie een geheim met zich meedraagt. Hoe komt het dat hij haar zo raakt? Is er een toekomst met hem, of moet ze genoegen nemen met het korte geluk van de dag? En waarom maakte hij het prachtige zandpaard op het strand, dat snel weer door de zee werd verzwolgen?

Met ‘Het Zandpaard’ schrijft Armstrong een pakkend, voor velen herkenbaar verhaal, van een echtpaar dat uit elkaar groeit, zonder dat dit directe consequenties lijkt te hebben. Het is als houtrot, lang lijkt de buitenzijde nog intact en het gaat goed tot er een opeenstapeling van problemen plaatsvindt. Daarna gaat het verval heel snel.

Als lezers krijgen we door de auteur goed inzicht wat de hoofdpersonen voelen, meemaken en wat hen beweegt. Dit alles mooi en leesbaar gebracht. ‘Het Zandpaard’ van Alan Armstrong, een boeiend gevoelige verhaal.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Aardewerk

Aldiss, Brain – Aardewerk

Wie ‘Aardewerk’ openslaat krijgt geen gemakkelijk te volgen of licht te verteren SF-verhaal voorgeschoteld. Aldiss, die het verhaal schreef in de jaren ’60, heeft met een bijna profetische gave een wereld opgetekend waarvan we juist in deze jaren de eerste contouren ontwaren.

Er loopt een dode man in de Zuidelijke Atlantische Oceaan, hij is overleden maar zijn moderne zwaartekrachtopheffer houdt hem overeind, zodat het lijkt of hij over het water voortschrijdt. Kapitein Knowle, gezagvoerder van de Ster van Triëst, een al wat ouder koopvaardijschip, besluit het stoffelijk overschot aan boord te nemen zodat het later in Afrika kan worden begraven. Afrika is het enige continent waar nog dynamische staten liggen. Daar waar Europa, Azië en Noord-Amerika een langzame hongerdood sterven ondanks hun machtige bewapening, is er op dit laatste continent nog voldoende vruchtbare, lees niet-totaal verschraalde, vergiftige grond voor landbouw.

Knowle vindt in de zakken van de dode een stapeltje liefdesbrieven van Justine aan ene Peter en omdat hij in tegenstelling tot veel andere kan lezen, wordt hij geobsedeerd door wat ze schrijft.

Doordat er een error optreedt in de navigatiecomputer van zijn schip, strandt Knowle, samen met zijn beide bemanningsleden, op de riffen van de Afrikaanse ‘Skeletten Kust’. Als door een wonder ontmoet hij na de nodige omzwervingen Justine, die hem probeert om te brengen…

‘Aardewerk’ is een lastig verhaal. Niet alleen moeten we zien te dealen met een aarde in de nabije toekomst die hopeloos is uitgeput door overbevolking en absolute nonchalance ten opzichte van de natuur, maar ook laat Aldiss onze hoofdpersoon lijden aan ernstige hallucinaties wanneer hij onder spanning staat. Hierdoor schetst hij een uitstekend beeld van het treurige leven in onze toekomst. Met steden gebouwd op platforms tegen de schadelijke dampen en dorpen als strafkampen omdat niemand daar vrijwillig wil zijn, krijgen we een gedetailleerd beeld van de totale ontreddering waarin de maatschappij is geraakt. Dit maakt dat egoïst en pacifist Knowle uiteindelijk naar de wapens grijpt, om zo een atoomoorlog uit te lokken. Aldiss’ ‘Aardewerk’ is geen gemakkelijk te lezen boek en dat is spijtig, want de boodschap is nu meer dan actueel.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, SF & Fantasy

De privélerares

Kellerman, Jonathan – De privélerares

Wanneer Elise Freeman, een docente van het Windsor Preparatory Academy -‘het Prep’ in de volksmond- wordt aangetroffen in een bad gevuld met droogijs, is dat het begin van een lange speurtocht voor inspecteur Milo en Alex Delaware, de controversiële psycholoog.

Om te beginnen wordt de blonde docente gevonden in een huis dat ver buiten het gebruikelijke werkveld van Milo ligt en ten tweede moet Milo rechtstreeks rapporteren aan de hoogste officier van de LA politie en aan niemand anders. Bovendien dient de zaak te worden opgelost met zo min mogelijk publiciteit en zo snel mogelijk!

Maar Milo’s gebruikelijke onverschilligheid voor zo ongeveer alle regels is niet genoeg om snel duidelijkheid in het misdrijf te krijgen, zeker niet als de gedoodverfde verdachte ook wordt vermoord. De commissaris wordt ongeduldig en van het voornemen om zo weinig mogelijk publiciteit om de zaak te creëren komt steeds minder terecht.

Dan komen er leerlingen van ‘het Prep’ in beeld, uit zeer welvarende kringen, waardoor de officiële medewerking aan het onderzoek onder druk komt te staan. Maar Milo en Alexander zetten door en een systeem van gefingeerde bijlessen en vervalste diploma’s komt aan het licht. Zou een zo verkregen ticket voor een elitaire universiteit werkelijk de reden voor de moorden kunnen zijn?

Kellerman schrijft met ‘De privélerares’ een spannende ‘who don it’ helemaal in de traditie van zijn andere Alex Delaware-romans. De setting is echter voor ons Europeanen toch wel heel interessant. Het legt de kwetsbaarheid van het Angelsaksisch universitair systeem bloot. De high schools versus de privaatscholen en de enorme druk die dit legt op jonge mensen, die proberen te voldoen aan het verwachtingspatroon van hun sociale milieu. Natuurlijk is het opleidingsniveau van de Engelse en US topuniversiteiten buitengewoon hoog, maar dat dit de enige weg lijkt naar een gegarandeerde carrière blijft beangstigend. Uiteindelijk lossen Milo en Alex de zaak Freeman op, blijft Milo’s carrière bij de politie discutabel – iets waar hij overigens helemaal niet mee zit – en zijn wij als lezers opnieuw meegesleept in deze uitstekende Alex Delaware-thriller. ‘De privélerares’ van Jonathan Kellerman, aanbevolen!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

Grip

Enter, Stephan – Grip

Na twintig jaar zoeken ze elkaar weer op. Lotte is niet enthousiast. Paul, inmiddels haar man, heeft echter toentertijd geroepen dat als hij hoogleraar is en aan zee met een mooi uitzicht woont, zijn vrienden moeten komen. Vincent en Martin  zeiden te komen en zijn nu onderweg.

Stephan Enter beschrijft de dynamiek binnen de groep prachtig. Hij laat Vincent, Paul en Martin elk hun verhaal vertellen. Lotte komt niet aan het woord; ze komt tot leven in de woorden van de drie mannen.

Enter speelt met de waarheid. De gebeurtenis is dan wel hetzelfde geweest, de betekenis die ieder eraan gaf, is anders. Zo ontstaan er meer waarheden. Zo krijgt vriendschap lagen.

Vincent en Lotte kennen elkaar vanaf hun schooltijd en kennen elkaar door en door. Om hun vriendschap niet op het spel te zetten wijst hij zijn grote liefde Lotte af. Paul ziet alles maar laat lang niet alles blijken. Hij vindt Lotte een ongeleid projectiel maar geweldig. Tijdens het klimmen stapt Lotte het lot tartend op zwak ijs. Ze stort naar beneden. Paul springt Lotte achterna en wrikt haar los. Lotte kijkt hem direct na het incident aan en zegt “Het is een ongeluk – goed?” Paul denkt het zijne ervan maar zegt: “Heb ik toch zelf gezien?”.  

Martin kijkt erg tegen Vincent en Paul op. Hij voelt zich in alles de mindere. Nu wordt hij hoogleraar, is getrouwd met Lotte, heeft een kind en is net verhuisd naar een huis met uitzicht op zee. Lopend door de baai naar het huis van Martin en Lotte komt het water ineens razendsnel op. Hoe overtuigend de verhalen van de mannen ook zijn, Enter geeft ruimte om te interpreteren, te verbinden aan eigen gedachten, gevoelens en ervaringen. Misschien is het hebben van vriendschap een illusie. Blijvend zijn de zee, de zon, de bergen en de natuur.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

De man van je leven

Japin, Arthur – De man van je leven

Twintig jaar gelukkig getrouwd. Tilly heeft net te horen gekregen dat ze niet lang meer te leven heeft. Ze houdt het nog even stil. Het huis opruimen geeft troost. Tilly’s man, Markus, gaat naar een congres. Tilly gaat niet mee. Zij belt Markus op het congres. Iris neemt ‘met Tilly’ op. Markus blijkt zijn maîtresse Iris meegenomen te hebben. Markus weet niet dat Tilly iets van Iris weet.

Een bizarre situatie; terminaal ziek en overspel. Japin probeert van deze niet-grappige situatie iets grappigs te maken. Het wil niet echt lukken, het blijft te geforceerd. Tilly wil niet dat Markus na haar dood alleen blijft. Tilly schrijft, zonder dat Markus het weet,  hem in op een datingsite. Misschien is dit wel haar ultieme wraak op vreemdgaan.

Iris komt als beste kandidaat naar voren. Ironie: Tilly zoekt voor Markus de ideale vrouw voor na haar dood, blijkt echter dat hij die al eerder zelf gevonden heeft. Tilly nodigt Iris uit. Iris heeft geen idee dat het om Markus gaat. Markus doet op dat moment een wandeling. Het wordt oncomfortabel. Iris is te nieuwsgierig om weg te gaan. De confrontatie is een klucht: krampachtig grappig bedoelde kromme dialogen die de lezer op zijn best doen glimlachen. Smoesjes, uitvluchten en misverstanden, te onnozel voor woorden, duren te lang. Het ligt er allemaal duimendik bovenop. Wat krom is, wordt nooit meer recht al praat je de blaren op je tong.

Iris en Markus gaan voor zolang Tilly nog leeft uit elkaar. Markus is verontwaardigd dat Tilly niet eerlijk vertelde dat ze van zijn overspel wist. Het moet niet gekker worden. De vierde figuur in het verhaal is de dood. De dood blijkt de verteller en geeft semi filosofische commentaren op wat er onder de levenden gebeurt. De dood vermaakt zich en heeft geen haast. De kans dat Tilly haar date zal mislopen is immers gering.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Mijn lieve gunsteling

Rijneveld, Marieke Lucas – Mijn lieve gunsteling

Het verhaal is een nachtmerrie. Een 49-jarige veearts wordt verliefd op een boerenmeisje van 14. Door de ongelijkheid van de relatie gaat het verhaal, notabene verteld door de veearts zelf, over seksueel kindermisbruik, machtsmisbruik.

Marieke Lucas Rijneveld hanteert een vertelstijl die doordendert, je als lezer bij de keel grijpt en meezuigt. Zinnen zijn op hol geslagen. Een voortdenderende stroom woorden die over elkaar heen buitelen en die het zicht ontnemen op waar het over gaat. De snelheid van woorden versluiert de waanzin. Het is een goed werkende truc. Je hebt als lezer niet de tijd om te walgen. Je leest door al is de vraag of wat je leest enige zin heeft, ergens toe leidt. Het antwoord komt als het boek uit is: mijn conclusie is dat het nergens toe leidt, het legt bloot.

Het is misselijk makend te lezen hoe de veearts berekenend en nietsontziend te werk gaat. Hoe hij manipuleert, dat verbloemt en zijn gedrag goed praat. Hij maakt misbruik van de kwetsbare situatie van het kind. Stel je even voor: een oude getrouwde man geeft een jong meisje een string. Ziek is het. Alle seinen zouden op rood moeten springen. De omgeving heeft het niet door en als de vrouw van de arts het eindelijk doorheeft, scheldt ze hem alleen maar uit.

Lucas Rijneveld laat briljant en haarscherp zien hoe het mechanisme van manipulatie werkt. Nergens worden woorden grof, al beschrijft ze expliciet. De taal is mooi.

Ze lijkt mededogen met de veearts te hebben; ze laat hem schuilen achter zijn eigen jargon.  Ze laat hem zijn handelen uitleggen. Ze laat hem het meisje bij wijze van spreken bezingen met teksten die liefdesliedjes teer maken. Je zou bijna geloven dat er liefde aanwezig is. Taal die manipuleert. Lucas weeft een knap web van woorden en heeft de lezer in haar macht.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies