Maandelijks archief: september 2012

De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Jonasson, Jonas – De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween

Allan Karlsson verlaat op zijn verjaardag het bejaardenhuis in Malmköping vlak voordat de festiviteiten losbarsten. Hij heeft er geen zin in. Op zijn pantoffels loopt hij naar het plaatselijk station en wacht op de bus richting Strängnäs. Een jongeman vraagt hem een grote koffer in de gaten te houden, die Allan maar meeneemt als de man niet op tijd terugkomt. Bij station Byringe stapt hij uit. Dan rolt het verhaal verder van de ene absurde, kolderieke situatie in de andere. In de koffer blijkt een grote massa maffiageld te zitten, de reden waarom gedurende het hele boek Allan en zijn opgeduikelde vreemde vrienden achterna worden gezeten. Beurtelings door een almaar falend politiecorps en de bende Never Again. De vriendengroep breidt zich snel uit tot vier personen – Julius met een dubieuze levenswandel, kroketbakker snackbareigenaar Benny, de tierende, vloekende Schoonheid, ene Gannef, een olifant en een hond.

Het verhaal wordt consequent afgewisseld met hoofdstukken uit het verleden van de 100-jarige Allan die even idiote situaties bevatten als het “eigentijdse” verhaal, dat start op maandag 2 mei 2005 en eindigt op donderdag 16 juni.

Het is onvoorstelbaar wat de schrijver bij elkaar heeft verzonnen. Zijn fantasie reikt tot voorbij de horizon en dat is knap. Het boek is winnaar van de Swedish BookSellers Award, krijgt lovende kritieken maar mij kon het niet echt boeien. Ik irriteerde me ten eerste aan de hoofdstukken met een beschrijving van zijn verleden. Het haalt de vaart uit het verhaal. Juist op het moment dat je denkt: hoe gaat dat verder? en snel naar het volgende hoofdstuk wilt, zit je weer in tekst over vroeger. Bovendien voegt die tekst weinig toe. Je kunt verleden en heden gemakkelijk als twee boeken lezen. Uiteindelijk heb ik eerst alleen de hoofdstukken gelezen die het “heden” beschreven. Ten tweede is daar de schrijfstijl. Jonasson schrijft bijna alle dialogen (zowat 99%!) in de indirecte rede. “Tijdens de reis vroeg de jongen de chauffeur waar de oude kofferdief naartoe was gegaan. De chauffeur vertelde dat de oude man was uitgestapt bij een halte met de naam station Byringe en dat het puur toerval was dat hij daar terechtgekomen was. Daarna vertelde hij over….”.  Boring! Als laatste opmerking, maar dat is erg persoonlijk, het is niet mijn humor: niet leuk, te gemaakt, flauw. Geen aanrader dus.

Op de achterflap staat dat het boek binnenkort wordt verfilmd. Dat wordt beloofd sinds 2009. Mocht dat bewaarheid worden dan ga ik naar de bioscoop, mits een goede regisseur zich over het script heeft gebogen…

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Fiction, Literatuur, Recensies