Edwards, Kim – Gebroken licht
Na een rit door de sneeuwstorm moet David Henry, een jonge specialist in botbreuken, zelf de bevalling van zijn vrouw Norah begeleiden. Tot ieders verrassing blijkt het een tweeling te zijn. Bij Phoebe het tweede kindje, een meisje, herkent de vader het syndroom van Down. Omdat zijn al jong overleden zusje ook hieraan leed, neemt hij een vergaande beslissing. Hij vertelt Norah, door de verdoving te versuft om iets te merken, dat Phoebe gestorven is. De aanwezige verpleegster geeft hij opdracht om het meisje onmiddellijk naar een inrichting te brengen.
Door de omstandigheden die Caroline Gill daar aantreft, besluit ze het meisje mee naar huis te nemen, om Phoebe als haar eigen kind op te voeden. Ze neemt ontslag en verhuist, onvindbaar voor de David. Wel krijgt hij onregelmatig post, verstuurd vanuit het hele land, waardoor hij op de hoogte blijft van de ontwikkelingen van het meisje. Norah worstelt met het overlijden van haar tweede baby, die ze nooit heeft kunnen zien of vasthouden en vindt daarbij weinig steun van haar man David, die zich in zichzelf terugtrekt met zijn vreselijk geheim…
Terwijl het huwelijk tussen David en Norah langzaam uitblust, groeit Phoebe beschermd door Caroline op. Haar broertje Paul heeft de neiging te ontsporen in drugs en zich bij voortduring af te zetten tegen zijn vader. De beide kinderen groeien gescheiden op, maar ontmoeten elkaar uiteindelijk toch door een speling van het lot. Een verhaal vol onverwachte wendingen over geheimen, verlies en spijt.
Over “Gebroken licht” moet ik eerlijk zijn, het zal niet het eerste (e)book zijn wat ik zou kiezen, maar eenmaal begonnen in het boek is het beslist geen straf het uit te lezen. Kim Edwards beschrijft vaardig de hoofdpersonen en ze zet een goed tijdsbeeld neer van 1964 wanneer het verhaal begint tot ongeveer 1990 waarin lief en leed elkaar afwisselen. Uiteindelijk is de ontknoping toch nog verrassend. Daarom is “Gebroken licht” toch boeiende lectuur voor een grote groep (vrouwelijke?) lezers.
