Orkaan in Irma

Delwig, Herman – Orkaan in Irma

In januari 2014 werd het leven van Herman en zijn vrouw Irma ondersteboven gehaald. Het is de start van een onvoorziene lange achtbaan, die naar beneden stort, langzaam opklimt uit het dal om later opnieuw te duikelen en dat vier lange jaren lang. Daarna de dood, de dader kanker. Slachtoffer is Irma, 56 jaar. Over blijven man Herman en hun drie zonen. Hij heeft zich leeggeschreven, deels, want met schrijven alleen red je het niet. Praten en delen zijn onvermijdelijke voorwaarden voor verwerking.

Het boek is een monument voor en over Irma. Die prachtige, grappige vrouw met dat parmantige neusje. Die goede moeder, dat zorgende type dat altijd van ieder de verjaardag wist, de juiste cadeautjes kocht, die leuke juf. Maar ook wier glas altijd half leeg was, die keek naar wat er niet was én ze was een vurige niet-aflatende vechter die de strijd aanging met Het Beest in haar lijf.
Het boek is er ook voor de lezer. Iedereen kent situaties van verlies, dreigend verlies met de daarmee gepaard gaande angst, hoop, onrust, desillusie en onpeilbaar verdriet. Delwig gaat bewonderenswaardig ver in zijn beschrijving over wat hem bezighoudt. Het is een eerlijk verhaal, compleet, een verhaal van herkenning. Het biedt “een steuntje in de rug”, troost, inzicht en kracht.

Het verhaal beslaat 92 pagina’s en heeft 14 hoofdstukken, vaak uitgebreid met een ‘anekdote’ en een ‘zielswijze’. Daarmee geeft Delwig nadrukkelijk voorrang aan gevoelens boven gedachten: “Gedachten zijn maakbaar, emoties zijn er om te doorleven en je ziel te louteren”.
De schrijfstijl is direct, Delwig windt er geen doekjes om en benoemt helder gebeurtenissen en gevoelens. De hoofdstuktitels zijn raak en beeldend zoals: Vertrek Gate 9, Wrede wachtkamers, Ik weet precies wat je bedoelt, Pompen en zuchten, Schaakmat. Hij gebruikt treffende metaforen en weeft e-mailberichten uit de familie-app door de tekst heen; een duidelijke meerwaarde. Het boek eindigt met een tekst over loutering en kracht te midden van de kolkende, ruige golven in Zuid-Afrika waarin Delwig Irma aanroept:” Irma, zie je wel dat ik me staande kan houden!” Deze schreeuw zegt alles over de jarenlange strijd van ziekenhuizen in en uit, pompen, slangen, klysma’s, echo’s, chemo’s, bestralingen, biopten, geklooi met apparatuur, obstructies, artsen, ongeloof, frustraties. U leest het allemaal.

1 reactie

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Één reactie op Orkaan in Irma

  1. Herman Delwig

    Dank voor deze hartverwarmende recensie. Veel mensen worden door dit boek geraakt. Mijn intentie dat dit boek zal leiden tot gesprekken van mens tot mens worden bewaarheid.
    Herman