Republiek van licht

Barba, Andrés – Republiek van licht

Het verhaal speelt zich af in San Cristóbal, een fictieve stad aan de rand van het oerwoud ergens in Zuid-Amerika. Ineens staan langs de straten van het stadje kinderen te bedelen. Kinderen die er verwaarloosd uitzien met verwilderde haren en zonverbrande gezichten.

Ze spreken een onbegrijpelijke taal. Een taal die zelfbedacht blijkt te zijn. Over waar de kinderen vandaan komen wordt slechts gespeculeerd. Vanaf de eerste zin in het boek is het duidelijk: het gaat niet goed aflopen.

Na twintig jaar vertelt de ik-figuur, een naamloze ambtenaar, over zijn pogingen om met behulp van krantenartikelen, rapporten en zijn eigen herinnering het drama te reconstrueren. De ambtenaar toont lastige dilemma’s. Hadden de kinderen bijvoorbeeld gedwongen moeten worden opgenomen in opvanghuizen? Kun je het verantwoorden dat kinderen voor zichzelf moesten zorgen? Had het drama voorkomen kunnen worden?

Het bedelen wordt beroven. De kinderen werken in steeds wisselende groepjes. Handelen gaat snel en organisch. Er is in de groep kinderen geen aanwijsbare leider of hiërarchie. Ieder kind doet op het juiste moment wat er gebeuren moet. Het gedrag van de kinderen is voor volwassenen in alle opzichten onvoorspelbaar. Bijkomend probleem is dat de kinderen van de inwoners steeds duidelijker sympathiseren met de zwerfkinderen.

De onrust neemt onder de inwoners van de stad toe. Zij  verliezen de controle. Er moet iets gedaan worden. Ondersteund door een populistische burgermeester en daarmee politie en instanties, organiseren de bewoners een drijfjacht. De kinderen zijn onvindbaar. De situatie escaleert. Een supermarkt wordt overvallen en op brute wijze vermoorden de kinderen medewerkers van de supermarkt. De kinderen zijn ongrijpbaar. Langzaam maar zeker wordt het mysterie ontrafeld, te laat om het drama te voorkomen.

Het beeld van het onschuldige kind wordt omvergehaald. Toch, ondanks de berovingen en moorden die de kinderen plegen, bewonder ik deze groep. Hun levensdrang, hun onvoorwaardelijke onderlinge solidariteit en de natuurlijke manier van met elkaar omgaan is puur, origineel, naïef en getuigt tegelijkertijd van grote wijsheid. Natuurlijk verwerp ik de berovingen en de moorden. Juist de discrepantie tussen bewondering en afschuw maakt het boek intrigerend.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Reacties zijn gesloten.