Tag archieven: eBook

by | 18 augustus 2023 · 17:10

Marina

Zafón, Carlos Ruiz – Marina

Oscar vertelt na afloop van een belevenis een verhaal waaraan hij zelf twijfelt of het wel echt is gebeurd. Zo onwaarschijnlijk is het wat hij heeft meegemaakt. Zeven dagen is hij spoorloos. Zeven dagen beleeft hij met Marina een duister mysterie.

Hij ontmoet Marina en is onmiddellijk verliefd op haar. Marina vraagt Oscar mee te gaan om de in het zwartgeklede vrouw te zien die elke maand naar een graf zonder naam komt, maar met een vlinder op de zerk. Ze gaan naar het kerkhof, zien de vrouw, achtervolgen haar en komen terecht in een kas waar levensechte etalagepoppen hangen die onderdelen missen. Marina en Oscar ontmoeten Eva, een vrouw met een verminking. Op haar trouwdag kreeg Eva zuur in haar gezicht gegooid. Michaël is haar echtgenoot en eigenaar van een bedrijf dat orthopedische hulpmiddelen maakte. Michaël wilde met een elixer, gemaakt van een bepaald soort vlinder, verminkingen bij mensen herstellen en doden weer tot leven brengen. Michaël is krankzinnig geworden en Eva weet niet waar hij is.

De ontknoping is bizar. De poppen komen tot leven. Eva vermoordt voor ze sterft Michaël om Oscar en Marina te redden. Dan blijkt al die tijd dat Marina ernstig ziek is. Ze overhandigt Oscar op haar sterfbed een schrijfboekje om het verhaal dat ze samen beleefden op te schrijven.

Door de levensechte beschrijvingen en de sfeer die Carlos Ruiz Zafón weet te treffen, wordt de lezer het verhaal ingezogen. Loskomen is niet mogelijk. Hoewel het een onmogelijk verhaal is, duister, magisch, bizar en ongeloofwaardig is het zo echt, zo realistisch, zo zwart en duister. Een meesterwerk.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies, SF & Fantasy

Getagd als , , , , , , , , ,

by | · 17:05

Archief van verloren kinderen

Luiselli Valeria – Archief van verloren kinderen

Twee kinderen zitten op de achterbank; ze voeren gesprekken vanuit prachtige kinderlogica. De ouders zijn gericht en serieus.

De vader van de jongen (10 jaar) vertelt eindeloos over de Apache-indianen. Hij wil ‘de echo’s’ van het laatste leefgebied van de Apachen op band vastleggen. De moeder van het meisje (5 jaar) wil een documentaire maken over de tienduizenden kindvluchtelingen. Ze wil de vluchtelingen in de kern leren begrijpen. De verschillende redenen om op reis te gaan heeft zijn weerslag op de relatie.

Luiselli beschrijft de roadtrip in eerste instantie vanuit de vrouw en zo leert de lezer haar gedachten kennen, haar zorgen, haar relatie. De omgeving en de gebeurtenissen worden uitgebreid beschreven.

Halverwege het boek, wordt de jongen geïnspireerd door het boekje ‘Treurzangen voor verloren kinderen’ dat ’s avonds wordt voorgelezen. Hij gaat met zijn zusje zijn moeder helpen zoeken naar de verloren kinderen. Op dat moment wordt het verhaal verteld vanuit de jongen. Dan komt de actuele werkelijkheid van verdwenen kinderen in het grensgebied tussen Mexico en de Verenigde Staten intimiderend, verontrustend en pijnlijk dichtbij. De twee kinderen verdwalen en ontmoeten de verloren kinderen. Kinderen die te vroeg volwassen zijn geworden, ongelooflijk sterk, vindingrijk, zorgzaam en gericht op overleven.

Het is geen gemakkelijk boek: de geschiedenis rondom de indianen is mensonterend droevig. Het opsluiten van kinderen als gevangenen in detentiecentra is mensonwaardig. Luiselli hoeft geen oordeel te geven, die trekt de lezer zelf wel, daar is geen ontkomen aan.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Getagd als , , , , , , ,

by | · 17:01

In de maneschijn

Arlidge M.J. – In de maneschijn, in het bos schuilt iets duisters

In het bos op het kampeerterrein zetten Tom en Melanie hun tent op. Een weekend voor de boeg om te genieten van elkaar, de rust en de natuur om je heen. Het wordt donker, de nachtmerrie begint.

De volgende dag wordt, vastgenageld aan een boom, het lichaam van Tom gevonden. Inspecteur Helen Grace leidt het rechercheteam en gaat op onderzoek. Er zijn meer verdachten. Het onderzoek schiet niet op. Journaliste Emilia Garantina start een eigen onderzoek.

Een van de tips is zo voor de hand liggend dat die door het politieteam genegeerd wordt. Uiteraard is dit de doorslaggevende tip die leidt tot de moordenaar. Nathaniel Martin wordt aangewezen als verdachte. Hij moet zich in het bos hebben verstopt. Het bos wordt uitgekamd. Een van de politiemensen volgt een spoor en wordt door Martin overmeesterd. Inspecteur Hudson van Helens team mist haar ineens, zoekt en roept haar. Martin schrikt, vlucht een hutje in en verdwijnt spoorloos. Hij blijkt goed voorbereid te zijn. De ontknoping is verrassend en wreed en tegelijkertijd vergezocht.

Het verhaal leest vlot. Korte hoofdstukken, beeldend geschreven en het een is nog niet volbracht of de volgende wending komt er alweer aan. Voortdurend wordt de lezer op het verkeerde been gezet. Terwijl de vaart in het verhaal zit duurt het zoeken naar verdachten te lang, is het ontsnappen van Martin met een politiemacht in het bos ongeloofwaardig en voegt het privéleven van Helen niet echt iets toe.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

Getagd als , , , , , , , , ,

by | · 16:55

Oer en andere tijden

Tokarczuk Olga – Oer en andere tijden

Oer is een klein dorp in Polen, een paradijs, zo zeggen de bewoners, in het middelpunt van het heelal, beschermd door aardsengelen. Als er al een andere wereld bestaat dan is die gedroomd.

Inwoners die naar die andere wereld gaan, verstenen langzaam om bij terugkomst te ontwaken met herinneringen als dromen. Dromen zijn bedrog.

Olga Tokarczuk laat in kleine verhaaltjes het traditionele dorpsleven zien. Ze beschrijft oude gebruiken die langzaam veranderen. Die kleine veranderingen zijn fundamenteel. Prachtige verhalen waarin de historische sensatie in het gewone leven voelbaar is. Tokarczuk toont in het kleine de ontwikkeling van een heel land.

Hoewel de verhalen alle kanten opgaan, onlogische gedachtenkronkels volgen en soms filosofisch zijn, lezen ze als sprookjes en vormen ze een geheel. De kleine verandering is het verbindende element. Een greep:

De molenaar Michal moet de tsaar dienen en verlaat zijn zwangere vrouw. De vrouw en de knecht dansen om elkaar heen. Wat heeft de knecht sterke schouders! Een handvol kardemon wordt bij de bigos gegooid omdat de zaden er zo mooi uitzien. Een man die dagenlang op het dak zit, heeft drie dochters en een zoon die belangrijk wil worden. Izydor schrijft toeristenbureaus aan met het verzoek folders te sturen en verdient daar geld mee.

Tokarczuk stelt vast dat mensen eigenlijk niet willen veranderen, dat mensen daarom ‘onveranderlijkheid’ uitvonden en dat dan ‘traditie’ noemden. Tokarczuk laat zien dat als tradities niet meebewegen ze ten dode opgeschreven zijn. Oer beweegt langzaam en onwillig in de tijd mee.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Getagd als , , , , , , ,

by | · 16:50

Het Duitse meisje

Correa, Armando Lucas – Het Duitse meisje

Hannah Rosenthal is een joods meisje van twaalf jaar.  Ze woont met haar vader en moeder in een fraai appartement en heeft een onbezorgd leventje.

De Kristalnacht verandert alles. Hannah en haar ouders moeten vluchten. De Rosenthals weten een plaats te bemachtigen op de oceaanstomer St. Louis. Op 27 mei 1939 arriveert het schip op zijn bestemming: Havana.

De autoriteiten van Havanna laten echter geen vluchtelingen toe. Pas na onderhandelingen mogen slechts een twintigtal vluchtelingen van boord. Hannah en haar zwangere moeder behoren tot dat groepje, Hannahs vader niet. Het schip moet weer vertrekken. Geen land wil de vluchtelingen hebben. Noodgedwongen varen ze terug naar het Europa, waar de opvarenden nu juist uit wegvluchtten.

De beschrijving van de gebeurtenissen in Berlijn zijn heftig. Het is zondermeer duidelijk dat je niet zonder reden alles achterlaat. Je wordt niet uit weelde vluchteling. De kinderlijk oprechte vriendschap tussen Hannah en Leo maken het loodzware verhaal echter dragelijk. De onzekerheid, de wanhoop, de onmacht en de woede op het schip toen eenmaal duidelijk was dat er niet afgemeerd mocht worden, is wreed actueel beschreven. Alle hulde voor Armando Lucas Correa.

Zeventig jaar later krijgt Anna Rosen voor haar twaalfde verjaardag een pakketje van oud-tante Hannah met oude foto’s opgestuurd. Anna en haar moeder reizen naar Havana om Hannah – inmiddels 87 jaar oud – te ontmoeten en de verhalen over haar en de Duitse familie van Anna’s vader te horen. Op Cuba wordt de familiegeschiedenis verteld, eindelijk kan Hannah haar levensverhaal doen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , ,

by | · 16:43

Laat mij nooit alleen

Ihiguro Kazuo – Laat me nooit alleen

Kinderen op een kostschool, geen ouders, strenge leraren en strakke regels. En toch klopt er iets niet. Onder de alledaagse besognes las ik iets verontrustends, iets dat ik in eerste instantie niet kon duiden.

Pas toen ik me realiseerde dat deze kinderen gekloond zijn, vielen de kwartjes. Ze zijn gekloond met als enig doel als een levende orgaan-voorraad te fungeren. Wat een normale hoewel strenge opvoeding lijkt, blijkt een opvoeding die gericht is op het aanvaarden van hun lot: organen doneren tot de dood erop volgt. Kinderen die zich dus niet mogen hechten aan anderen, zich niet mogen binden. En het meest schokkend, de kinderen schikken zich uiteindelijk, ze zijn er immers voor gemaakt.

De vraag is, zonder dat die expliciet gesteld wordt, zijn gekloonden mensen? De kunstlerares probeert te bewijzen, door met de leerlingen kunst te maken, dat de kinderen geen monsters zijn.

Het verhaal cirkelt rond een drietal: Kathy, Ruth en Tommy. Kathy is de vertelster. Ze kennen elkaar van de kostschool. Kathy is, tot zij aan de beurt is, verzorgster in de kliniek waar de gekloonden die gedoneerd hebben, verzorgd worden.

Het is heel vervreemdend om op de rustige verteltoon van Kazuo Ihiguro over deze wereld te lezen die zo herkenbaar dicht bij de werkelijkheid staat en zo ver weg. Kazuo Ihiguro neemt mij met zijn soms ogenschijnlijk bijna saaie beschrijving mee en laat mij bijna geloven dat het goed is.

Langzaam maar zeker komt echter alles bij mij in opstand.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , , ,