Zafón, Carlos Ruiz – Marina
Oscar vertelt na afloop van een belevenis een verhaal waaraan hij zelf twijfelt of het wel echt is gebeurd. Zo onwaarschijnlijk is het wat hij heeft meegemaakt. Zeven dagen is hij spoorloos. Zeven dagen beleeft hij met Marina een duister mysterie.
Hij ontmoet Marina en is onmiddellijk verliefd op haar. Marina vraagt Oscar mee te gaan om de in het zwartgeklede vrouw te zien die elke maand naar een graf zonder naam komt, maar met een vlinder op de zerk. Ze gaan naar het kerkhof, zien de vrouw, achtervolgen haar en komen terecht in een kas waar levensechte etalagepoppen hangen die onderdelen missen. Marina en Oscar ontmoeten Eva, een vrouw met een verminking. Op haar trouwdag kreeg Eva zuur in haar gezicht gegooid. Michaël is haar echtgenoot en eigenaar van een bedrijf dat orthopedische hulpmiddelen maakte. Michaël wilde met een elixer, gemaakt van een bepaald soort vlinder, verminkingen bij mensen herstellen en doden weer tot leven brengen. Michaël is krankzinnig geworden en Eva weet niet waar hij is.
De ontknoping is bizar. De poppen komen tot leven. Eva vermoordt voor ze sterft Michaël om Oscar en Marina te redden. Dan blijkt al die tijd dat Marina ernstig ziek is. Ze overhandigt Oscar op haar sterfbed een schrijfboekje om het verhaal dat ze samen beleefden op te schrijven.
Door de levensechte beschrijvingen en de sfeer die Carlos Ruiz Zafón weet te treffen, wordt de lezer het verhaal ingezogen. Loskomen is niet mogelijk. Hoewel het een onmogelijk verhaal is, duister, magisch, bizar en ongeloofwaardig is het zo echt, zo realistisch, zo zwart en duister. Een meesterwerk.
