Tag archieven: roman

Inoue, Yasushi – Het jachtgeweer

Het verhaal begint met de dichter die een gedicht schreef dat gepubliceerd werd in het jagerstijdschrift. De aanleiding voor het gedicht was een jager met zijn geweer maar het gedicht ging niet over jagen of jagers.

Maanden later ontvangt de dichter een brief van Jōsuke Misugi. Misugi is geraakt door het gedicht, herkent de eenzaamheid en het onontkoombare. Als geschenk stuurt hij drie brieven mee. Misugi vraagt de dichter alleen om de brieven te lezen. Hij veronderstelt dat de brieven door de dichter begrepen zullen worden.

Inoue zet met de dichter de lezer op het spoor van een bepaalde manier van lezen. Daarmee is de rol van de dichter in het verhaal uitgespeeld. De drie brieven nemen de hoofdrol in het verhaal over. De brief van Shoko, de dochter van Saiko, is streng, beschuldigend, klagerig en naïef. Ze walgt van het spel dat Misugi met haar moeder speelde. Haar moeder is aan schaamte en wroeging ten onder gegaan, concludeert ze.

De tweede brief is koud, zakelijk en afstandelijk. Midori, de bedrogen vrouw, heeft vanaf het begin van de buitenechtelijke relatie geweten wat er speelde. De leugens van Misugi vielen zwaar. De bedreiging met het jachtgeweer gaf de doorslag; ze stelt een scheiding voor. Saiko, de minnares, schreef een brief van ongekende intensiteit. Ze werpt Misugi voor de voeten dat hij haar nooit echt gekend heeft. Voor haar is hij de slang, terwijl hij haar zo noemde. Ze is de kracht verloren om verder te leven. Met het overhandigen van haar dagboek aan haar dochter Shoko openbaart ze haar waarheid.

De vraag die speelt, is of je op een integere manier overspel kunt plegen.

De prachtige terughoudendheid in taal maakt meer zichtbaar dan wanneer er grote woorden gebruikt zouden zijn. Drie brieven, drie vrouwen, drie waarheden die totaal verschillend zijn, vormen één.

Het is aan de lezer.