Miller, Madeline – Circe
Circe is de dochter van Helios de zonnegod en Perse. Ze groeit op in een wereld van goden vol roddel en achterklap. Als Circe haar vermogen als heks ontdekt wordt ze verbannen naar het onbewoonde eiland Aiaia.
De verbanning geeft Circe de vrijheid om zichzelf te ontplooien. Noodgedwongen leert ze zichzelf te beschermen tegen opdringerige zeelui en goden. Toverkracht wordt haar wapen. Eenmaal verlaat ze met toestemming van de goden het eiland om haar nicht Medea te helpen bij de geboorte van de Minotaurus.
Voor mij ontstaat er door het verhaal van Circe een samenhang binnen de Griekse verhalen. En wat zijn de meeste goden irritant, laf, bang, vals, ingenomen en op macht belust.
Odysseus met zijn mannen lijden schipbreuk op Aiaia. Ze hebben een jaar nodig om het schip te repareren. Odysseus is hoffelijk, innemend, vriendelijk. Zijn vrouw Penelope en zijn zoon Telemachus wachten al dertig jaar op zijn terugkomst. Nadat Odysseus uiteindelijk huiswaarts gaat, blijkt Circe zwanger te zijn van een zoon, Telegonus. Het moederschap valt Circe zwaar. Athena dreigt Telegones te vermoorden. Circe moet al haar vermogens inzetten. Circe kan haar zoon niet tegenhouden als hij zijn vader wil gaan zoeken. Ze beschermt zijn boot met toverspreuken en geeft hem een speer met gif, waar zelfs de goden bang voor zijn. Hoe ze het gif verwerft toont haar grote moed en moederliefde. Telegonus neemt uiteindelijk Penelope en Telemachus op zijn boot mee terug naar Aiaia.
Het slot van het boek heeft een prachtige ontknoping. Met terugwerkende kracht zie ik dat Miller er driehonderd pagina’s naar toegewerkt heeft. Circe wil nog een ding doen voor ze met Telemachus vertrekt en Penelope op het eiland achterblijft. Het einde blijft open.
Wat is Miller een fantastische verteller. Een betoverend boek! 5 sterren
