Tag archieven: fictie

Riley, Lucinda – Zon

Elektra is de jongste van de zeven zussen, die allen door de inmiddels overleden Pa Salt zijn geadopteerd. Pa heeft voor ieder een brief achtergelaten met gegevens over hun afkomst.
Elektra (donkere huidskleur) woont in New York, is bloedmooi, een wereldberoemd model en zwemt in het geld. Ze is verslaafd aan alcohol en coke, driftig, liegt zich door precaire situaties heen en hopst van de ene naar de andere man. Tijdens haar jaarlijks bezoek aan haar thuis Atlantis merkt ze op dat al haar zussen gelukkig zijn, zij niet. Ze wil haar leven veranderen maar weet niet hoe. Uiteindelijk krijgt ze zichzelf weer op de rit door een verblijf in een afkickcentrum waarna ze verandert van iemand met een slecht karakter in een sympathieke, grootse weldoener en een strijder voor gelijke rechten van arm-rijk en blank-zwart.
De tweede verhaallijn speelt zich af in een ver verleden, verteld door haar oma die plots voor haar deur staat en daarmee zorgt voor haar ommekeer. In de jaren dertig vertrekt de jonge Cecily, dochter van een vooraanstaande familie via Engeland naar de Britse kolonie Kenia waar zij door de tweede  wereldoorlog noodgedwongen lang verblijft. Ze trouwt met Bill en voedt baby Stella, Elektra’s latere oma, van haar Masai hulp op. Stella Jackson wordt een zeer invloedrijke dame in Amerika, is advocate en komt op voor de burgerrechtenbeweging in de jaren zestig. Ze heeft geen tijd voor haar dochter, die verslaafd en ongewenst zwanger raakt. Zij is de moeder van Elektra, die in een weeshuis terecht komt waar Pa Salt haar uithaalt.

Het is een heel groot, lang verhaal met historische, romantische en hemelschreiende gebeurtenissen. Alles flink uitgesponnen met thema’s als dood, liefde, traumaverwerking, eenzaamheid, emancipatie. Riley laat niets aan het toeval over: alles is tot in de puntjes beschreven. Je hoeft niet na te denken alleen te lezen. Dat maakt gebeurtenissen vaak voorspelbaar en je bent lang bezig, zo’n 750 pagina’s. Er zijn prachtige beschrijvingen van Kenia, de uitgestrekte natuur, de rijke Engelsen tegenover de arme, trotse Masai. De karakters van Cecily en Bill hebben duidelijk de meeste diepgang. Opmerking: Opeens lees je tussen neus en lippen door dat Cecily overleden is terwijl je gedurende honderden pagina’s met haar mee bent gereisd en hebt meegeleefd. Ik vond het verhaal te veel uitgesponnen maar kon het toch niet wegleggen. Dus chapeau voor haar schrijfstijl en opbouw.
Ook in dit verhaal weet Riley op uitstekende wijze historische gebeurtenissen te verweven in het verhaal.