Hobb, Robin – De oproep van de Nar
Fritz Chevalric was een spion en moordenaar voor zijn heer de koning. De avonturen die hij beleefde in die tijd worden verhaald in ‘De Boeken van de Zieners’, maar nu leeft hij teruggetrokken op het platteland, ver weg van het koninklijk hof. Onder de naam Tom Dassenkop heeft hij een eenvoudig en rustig bestaan, samen met zijn wolf Nachtogen en zijn pleegzoon Pé. De rust wordt verstoord wanneer zijn oude mentor, Chade, de spionnenmeester, hem na vijftien jaar opzoekt. Fritz weet nu instinctmatig dat aan zijn vrijwillig isolement een einde gaat komen. Wanneer ook zijn vriend De Nar hem opzoekt, weet Fritz dat het rijk van de Zes hertogdommen hem opnieuw nodig heeft. Prins Plicht schijnt gegijzeld te zijn van ‘de Bonten’, leden van het Oude Bloed die in opstand zijn gekomen.
Robin Hobb verstaat de kunst om fantasie, werkelijkheid en historische aspecten te combineren tot een zeer geloofwaardig verhaal. Het boek is in ik-vorm geschreven, maar niet consequent, soms schakelt de schrijfster over op een andere verteller. Apart, maar het leest eigenlijk goed. ‘De oproep van de Nar’ is een avonturenroman, maar ook een serieus verhaal, alle aspecten van het dagelijks leven kom je tegen: jong versus oud, liefde versus haat, intriges en vertrouwen, maar ook devotie en vriendschap.
Het meest sprekend voor mij was de relatie tussen Nachtogen en Fritz. De een kijkt naar de ander en beiden weten wat de ander wil.
De personages van Hobb zijn echt niet allemaal krachtig. Het meest lijken ze op normale mensen, maar dan in een fantasywereld. Je kunt met ze mee voelen! Het verhaal is wat lastig in een (korte) recensie te vatten, maar lezers die houden van avontuur met een scheutje fantasy zullen dit boek zeker waarderen. Sterk aanbevolen.
