Dijkshoorn, Nico – Nooit ziek geweest
Klaas is de vader van Nico. Nico kan niets goed doen bij Klaas. Nico deugt niet. Hij speelt namelijk geen honkbal net als zijn vader en twee jongere broers, maar voetbal. Nico is daarom een uitslover, een huilebalk.
Nico vertelt. Hij schetst Klaas als een narcist die anderen constant gebruikt ter meerdere eer en glorie van zichzelf. Alles draait om ‘Klaassie’. Klaas denkt dat hij bij iedereen geliefd is, dat hij een geziene gast is en dat iedereen naar hem uitkijkt. Hij denkt dat hij een totaal vrije geest is. Hij schept op over wat hij allemaal kan en gepresteerd heeft, dramt net zolang door tot hij zijn gelijk heeft gehaald en is voortdurend overtuigd van zichzelf. Hij vertelt lachend aan iedereen over zijn ‘grappen’ en hoe hij een ander weer eens belachelijk gemaakt heeft. Klaas is gemeen onder het mom van een lolletje. Hij is vals maar Klaas zelf denkt dat hij de leukste is en dat iedereen om hem lacht.
Het verhaal irriteert mij al snel. Het is oppervlakkig, herhaalt zich en levert niets op. Ik zit niet te wachten op zoveel egoïsme, op zoveel dom gedrag. Als het gedrag van Klaas al humor is dan is dat niet aan mij besteed.
