Slee, Carry – Kapot
Julia en broer Thijs zijn puberkinderen die elkaar door dik en dun steunen en voor elkaar opkomen. Ze zijn muzikaal en zitten in een band die hoe langer hoe succesvoller wordt. Thuis gaat het echter steeds slechter. Hun ouders hebben constant ruzie, schreeuwen tegen elkaar en proberen de kinderen in hun kamp te krijgen. Tussen Julia en Thijs duiken ook verwarring en onbegrip op. Goede vriendschappen staan op de helling en de kinderen raken beiden onzeker, zijn verdrietig en dreigen elkaar te verliezen. Dan valt ook de band nog uit elkaar. Julia blijft bij haar moeder wonen, Thijs gaat naar de woonboot waar zijn vader tijdelijk woont. De ouders zetten de hakken in het zand met als enig doel de ander zoveel mogelijk te kwetsen en dwars te zitten waarbij alle middelen zijn geoorloofd. Een onverkwikkelijk pad; gaat alles kapot…?
Een echtscheiding vergt veel van kinderen, zeker een vechtscheiding. De basis, het vertrouwde honk dat ouders vormen wordt onder hun voeten weggeslagen. Carry Slee beschrijft de eenzaamheid, het verloren vertrouwen en de onzekerheid van de kinderen. Ook de verliefdheden krijgen veel aandacht evenals de machtsstrijd tussen de ouders die wel erg aanwezig is. Van de eerste tot de laatste bladzijde is er verbaal geweld en wordt er gesmeten met spullen; een onwaarschijnlijke, irreële situatie lijkt me.
Alle problemen rond scheiding komen aan bod én het feit dat het leven doorgaat. De toon en de schrijfstijl vind ik echter meer passen bij 12-jarige brugklassers dan bij jongelui van 14-15 jaar. Overigens zullen kinderen van gescheiden ouders zich zeker kunnen herkennen in het boek en dat is een goede zaak.
