Tag archieven: waar gebeurd verhaal

Het zoutpad

Winn, Raynor – Het zoutpad

Ze stopten alle liefde, al hun geld, alle tijd en energie in het huis van hun dromen. Ze herbouwden en herstelden het in oude luister. Dan komen de deurwaarders de sleutels opeisen en zijn ze alles kwijt. Raynor en haar partner Moth nemen, omdat ze ook niet weten hoe het verder moet, het besluit om het South West Coast Path te gaan lopen. Raynor Winn beschrijft een waar gebeurd verhaal.

Mijn vriendinnen zijn lyrisch over het boek. De moed hebben alles achter je te laten, de veerkracht van mensen, de kracht van doorgaan, zeiden ze. Benen bewegen als een metronoom, zoiets zegt Winn over het lopen.

Er zitten een paar heel leuke ideeën in het boek. Een vondst is de term ‘virtueel eten’. Geen geld voor een uitgebreid gevarieerd maal, maar dagelijks hetzelfde smakeloze, maakt trek en vol verlangen. Het gevolg is dat er constant aan eten gedacht wordt. Uiteindelijk bestellen ze een zak patat, het verlangen is te groot. Het virtuele eten bevredigt niet. Zo invoelbaar.

Winn laat mij echter niet verlangen naar het patatje of pasty, ze krijgt me niet mee in haar verlangen, ze roept voor mij de dwingende geur van het door hen zo begeerde voedsel niet op. Grappig is het idee van persoonsverwisseling. Soms wordt Moth op de tocht voor een beroemdheid aangezien. Of het uit geldnood voortkwam of uit baldadigheid: Moth draagt vol overgave en met succes op een gegeven moment in het openbaar een tekst voor.

Ik verlang naar meer dan een handvol woorden. Hoe heerlijk zou het zijn om juist het verrassende, het onverwachte van de tocht in geuren en kleuren te vertellen. Winn geeft mij te weinig om een beeld te vormen van haar gedachten, van haar gevoelens, van wat er om haar heen gebeurt en te zien is. Haar woorden geven mijn verbeelding geen houvast. Ik kom tijdens het lezen niet in de cadans van de beweging, verlang niet naar een maaltijd en voel niet de behoefte om het ongetwijfeld fraaie pad te gaan lopen. Winn neemt mij niet mee.

“Als je niet terug hoeft, ben je vrij. Vrij om verder te lopen of niet”. Raynor en Moth volbrengen de tocht, daar is bewonderingswaardig doorzettingsvermogen voor nodig. Raynor had beter zoiets als …als je niet terug kunt, moet je verder …  kunnen schrijven, dat doet meer recht aan hun prestatie.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies