Coelho, Paulo – Veronika besluit te sterven
Veronika vindt het leven ondragelijk zinloos en oppervlakkig. Ze slikt pillen met de bedoeling zelfmoord te plegen maar de poging mislukt. Veronika wordt wakker in een gekkenhuis.
De arts Dr. Igor besluit een experiment met haar te doen zonder dat ze het weet. Hij wil promoveren op onderzoek naar een middel tegen levensbitterheid. Hij injecteert haar met een middel dat onschuldige hartklachten veroorzaakt en vertelt haar dat ze nog maar een week te leven heeft. Met de dood voor ogen ontdekt Veronika haar werkelijke verlangens.
Het individuele verlangen tot zelfverwezenlijking staat tegenover de eisen van goed gedrag die de maatschappij stelt. Paulo Coelho zet gek zijn af tegen wat normaal gevonden wordt. In een gekkenhuis wijkt een gek niet af van de andere gekken en is daarmee normaal. Coelho speelt op een overtuigende wijze met de begrippen waanzin en werkelijkheid.
Veronika speelt ‘s avonds piano. Ze had als kind pianiste willen worden maar moest van haar moeder rechten studeren omdat met pianospelen geen brood op de plank kwam. Veronika doet wat moeder verlangt om na de studie zonder verdere ambitie te gaan werken in een bibliotheek. In het gekkenhuis speelt Veronika de sterren van de hemel. Er klinkt levenslust door in haar spel; levenslust dat besmettelijk blijkt te zijn voor andere patiënten.
Naast Veronika worden een drietal levens van andere patiënten beschreven en hoe zij in het gekkenhuis terecht gekomen zijn. Veronika met haar muziek blijkt de katalysator. De drie komen samen tot inzicht dat hun gekheid veroorzaakt wordt door zichzelf weg te cijferen en tot het extreme te luisteren naar de eisen van anderen. Door de andere boven zichzelf te stellen verliezen ze zichzelf. Het boek gaat niet over sterven maar over leven, over dromen nastreven, doen wat bij je hoort. Als roman valt het boek tegen. De boodschap is echter glashelder: Laat de ander, leef jouw eigen leven.
