Tag archieven: Téa Obreht

Achterland

Obreht, Téa – Achterland

Téa Obreht laat twee langzaam uitgesponnen verhalen bij elkaar komen in een toch nog onverwachte ontknoping. Het duurt lang voor het zover is, de lezer zal op een gegeven moment hunkeren naar die loeihete dag in 1893 waar Nora en Lurie elkaar treffen.

Het verhaal van Nora Lark speelt in Arizona. De boerderij ligt afgelegen. Het is droog en heet. De echtgenoot van Nora is water gaan halen maar komt maar niet terug. De sheriff vindt geen spoor. De twee oudste zoons geloven de in hun ogen onbetrouwbare sheriff niet. Ze trekken hun eigen plan en verdwijnen. Nora wacht op wat er komen gaat met grootmoeder, zoon Toby en Josie die als achternichtje is opgenomen in het gezin. Het is voor Nora duidelijk: een foute inschatting toentertijd, heeft consequenties in het heden, hoe logisch de beslissing toen ook was.

Toby heeft een mysterieus groot beest gezien maar wordt niet geloofd. De waterton is door onverklaarbare oorzaak omgevallen en het laatste restje water is weg. Dorst kwelt. Dan komt er weer bezoek. Obreht laat de lezer voelen hoe wreed het is om op alle mogelijke manieren in de steek gelaten te worden. Om gek van te worden.

Lurie groeit op voor galg en rad. Er staat op een gegeven moment een beloning op zijn hoofd. Lurie wordt niet alleen door de sheriff achtervolgd maar ook door geesten uit het verleden. Die geesten dringen zich op, eisen hem op.

Hij weet ternauwernood uit handen van het gezag te blijven. Uiteindelijk sluit hij zich aan bij een groep kamelendrijvers totdat hij wordt gedwongen de groep te verlaten. Hij vlucht op zijn kameel. Prachtig hoe Obreht de kameel en de man heel geloofwaardig laat samensmelten tot een twee-eenheid. En op het moment dat er eindelijk rust lijkt te zijn…

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies