Fry, Stephen – Mythos, de Griekse mythen herverteld
Je moet van wrede sprookjes houden. In de wereld van de goden is alles geoorloofd om macht en aanzien te verwerven: moord, verkrachting, verbanning, marteling. In onze tijd, in onze wereld, zouden de goden niet met hun gedrag wegkomen. Stephen Fry vertelt humoristisch, helder en toegankelijk.
Er is een eerste, een tweede en een derde orde en Fly blijft maar vertellen. Hij begint met Chaos die Erebos, Nyx, Giaia en Tartaros schiep die achtereenvolgens de dag, het licht, de aarde en de dieptes baarde. En uit het een volgt het ander. Een exponentiële groei. Uiteindelijk gaat Zeus de strijd aan met de Titanen en verwerft hij de heerschappij. Goden hebben het onderling niet leuk al doen ze voorkomen van wel. Mensen, saters, faunen, nimfen zijn hun speeltjes en lijden.
Fry schrijft fantastisch. Hij laat zien dat de Griekse verhalen in de huidige wereld nog steeds een rol spelen. Het met alle middelen streven naar macht bijvoorbeeld is niet voorbehouden aan de goden. Of neem bloemennamen als krokus, narcis, hyacint en anemoon; zij vinden hun oorsprong in de Griekse godenwereld. Eindeloze verhalen, eindeloze weetjes en dan is Fry nog niet uitverteld. Er zijn wat mij betreft te veel verhalen in een boek en daarmee te veel willekeur, dood en verderf. Op een gegeven moment stond die wreedheid me tegen, het lezen stokte. Het is te veel van het slechte.
Advies: Lees een verhaal en leg het boek weg. Dan blijft het leuk.
