Waterdrinker, Pieter – De rat van Amsterdam
Een loterij is een verdienmodel. Houd mensen een worst voor verpakt in een verhaal dat je ondertussen de armen helpt en het geld stroomt binnen.
Er moet weliswaar hier en daar wat toegeschoven worden om de benodigde vergunningen te verkrijgen, er moet hier en daar wat geïntimideerd worden, de media moet bespeeld worden en de politiek een handje geholpen. Alles is gericht om de eigen zakken te vullen. Het loterijbedrijf is een rattenhol.
Ruben Katz zit in de gevangenis en schrijft zijn levensverhaal. Het eerste deel van het verhaal begint bij de vlucht uit Riga. Met valse papieren weten vader, moeder en Ruben naar Nederland te komen. Vader doet pogingen om carrière te maken, moeder kwijnt weg. Ruben vindt zijn weg. Hij rondt het gymnasium af, studeert rechten en komt te werken bij de armenloterij.
Het tweede deel van het boek beschrijft het werk van Ruben bij de loterij. Ruben wordt rat onder de ratten. Ruben is een schaakspeler die gebruik weet te maken van toevalligheden. Ondertussen is hij in de ban van de dochter van de baas: Phaedra.
Het derde deel beschrijft zijn omzwervingen in Rusland met ‘het Front’. Het Front is een groep mensen dat meent dat Europa Rusland moet zien als bondgenoot tegen het opkomende China. Phaedra heeft zich bij het Front aangesloten. Zij verongelukt en Ruben krijgt de schuld toegeschoven.
Waterdrager beschrijft een emotioneel koude wereld. Hij gaat vloekend en tierend tekeer tegen de huidige neo-liberale wereld; een wereld in verwarring. De conclusie is dat ratten overal zijn. De hypocriete ratten van Amsterdam zijn de ergste: de Russen boycotten maar hun geld wel stallen op de Zuid-as. De deprimerende inktzwarte boodschap is dat je als mens wel een rat moet worden om te overleven in deze wereld.
