Tag archieven: literatuur

by | 8 oktober 2022 · 13:33

Het boek van Bod Pa

Quintana, Anton – Het boek van Bod Pa

Bod Pa is gekleed in een stinkende oude jas, draagt laarzen waarvan de oorspronkelijke kleur door al het lapwerk niet meer zichtbaar is en rijdt op een klein paardje. Bod Pa reist, wat heel ongebruikelijk is, alleen over de eindeloze vlakten. In zijn kielzog zwerven een wilde wolf en raaf met hem mee.

Bod Pa is een dwerg, dichter, zanger, sjamaan en zwaardvechter. Hij heeft de reputatie onoverwinnelijk te zijn. Dat trekt collega zwaardvechters aan die de eer willen verwerven Bod Pa te hebben verslaan. Bod Pa zoekt het gevecht niet op. Is een duel echter niet te voorkomen dan is Bod Pa meedogenloos. Tweemaal wordt de uitslag van zo’n gevecht gemeld; Bod Pa leeft nog.

Bod Pa is als sjamaan gevraagd te komen om Perregrin te genezen. Het been van de jongen breekt steeds, geneest niet. Perregrin moet erg aan Bod Pa wennen. Bod Pa heeft zo zijn eigen aanpak. Bod Pa en Perregrin maken tochten vol ontberingen. Perregin durft steeds meer te vragen. Vragen over de zin van het bestaan. Bod Pa geeft geen antwoorden, hij zet aan tot zelf nadenken. Antwoorden moeten verworven worden. Om Perregrin tot inzicht te brengen daagt Bod Pa uit, is hij onvoorspelbaar, raadselachtig en vreemd.  Bod Pa laat in al zijn onnavolgbaarheid Perregrin de noodzaak zien om te veranderen en de verantwoording voor zichzelf te pakken. Perregrin wil in eerste instantie niet maar omarmt uiteindelijk die noodzaak. Zijn been geneest.

Anton Quintana dwingt de lezer met intuïtie te lezen. Niets is wat het lijkt. De uitspraken van Bod Pa zijn verwarrend, tegenstrijdig, filosofisch, magisch of onzinnig. Bod Pa spreekt in raadsels; even plat als diepzinnig, even leerzaam als humoristisch. Nergens is het belerend. Nergens wordt het zweverig. Quintana speelt moeiteloos met contrasten, met paradoxen, met uitersten. Uiterst compacte poëzie uit de mond van Bod Pa staat tegenover uitweidingen over de Aziatische grootheid van de natuur met vermoeiend veel woorden. In het laatste ligt een klein minpuntje van het boek.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , , ,

by | 27 september 2022 · 17:02

Het zandpaard

Armstrong, Adam – Het zandpaard

Anne Kirby, met twee bijna volwassen zoons en schrijfster van een wekelijkse problemenrubriek, is al jaren ongelukkig in haar huwelijk met de politicus Alan. Alan is staatssecretaris van milieuzaken in het Britse kabinet en is hard op weg om een ministerspost te bemachtigen. Anne weet al jaren dat Alan haar ontrouw is, maar blijft haar man steunen.

Dan verandert alles wanneer een olietanker dicht bij de kust lek slaat en zijn lading verliest. De olie is een bedreiging voor een heel kustgebied waar onder andere Annes toevluchtsoord, het oude huis van haar moeder, staat. Plotseling dringt het tot Anne door dat haar huidige leven zo niet door kan gaan en ze besluit Alan te verlaten en in het oude huis te trekken. De gestrande tanker is intussen ook een gevaar voor Alans politieke carrière, want hij blijkt financieel adviseur te zijn van de rederij van het schip. Een regelrechte bedreiging voor zijn staatssecretariaat. Hij moet aftreden!

Aan de kust ontmoet Anne Jamie, die aanbiedt haar te helpen met het repareren van het huis en het opknappen van de tuin. Hij blijkt geen gemakkelijke tijd te hebben gehad en er ontstaat al snel een bijzondere band tussen die twee, maar Anne voelt, ook door haar ervaring met de problemenrubriek, dat Jamie een geheim met zich meedraagt. Hoe komt het dat hij haar zo raakt? Is er een toekomst met hem, of moet ze genoegen nemen met het korte geluk van de dag? En waarom maakte hij het prachtige zandpaard op het strand, dat snel weer door de zee werd verzwolgen?

Met ‘Het Zandpaard’ schrijft Armstrong een pakkend, voor velen herkenbaar verhaal, van een echtpaar dat uit elkaar groeit, zonder dat dit directe consequenties lijkt te hebben. Het is als houtrot, lang lijkt de buitenzijde nog intact en het gaat goed tot er een opeenstapeling van problemen plaatsvindt. Daarna gaat het verval heel snel.

Als lezers krijgen we door de auteur goed inzicht wat de hoofdpersonen voelen, meemaken en wat hen beweegt. Dit alles mooi en leesbaar gebracht. ‘Het Zandpaard’ van Alan Armstrong, een boeiend gevoelige verhaal.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , , , , ,

by | 11 september 2022 · 14:32

De vreemdelinge

Durastanti Claudia – De vreemdelinge

Claudia Durastanti beschrijft haar rusteloze en verwarrende geschiedenis met een zekere afstand: nuchter, observerend en zonder een direct oordeel.

Beide ouders zijn doof. Beide ouders overschreeuwen hun doofheid door uitzonderlijk gedrag. Gedrag dat voor Claudia gewoon is. Beide ouders hebben in Italië goede banen. Toch emigreren ze naar New York. Het leven in New York is chaotisch tussen de van oorsprong Italiaanse families met hun louche gedrag. Moeder probeert een kunstenaarsbestaan op te bouwen. Vader werkt in de bouw: ‘Overdag bouwde mijn vader flats, ’s-nachts sloopte hij huwelijken’.

Na de scheiding van haar ouders gaan Claudia en haar broer met hun moeder terug naar de geboortestreek van de moeder: Basilicata, een achtergebleven arme streek. Claudia is daar de Amerikaanse, vindt geen aansluiting en vlucht in het lezen van boeken. Hier moet de liefde voor taal ontstaan zijn. Het leven in Italië is rommelig, turbulent en kleurrijk. Moeder drinkt veel, leeft van dag tot dag. Vader laat zich af en toe zien, wat het niet overzichtelijker maakt. Er is armoede, het gezin leeft sociaal geïsoleerd.

Pas als Claudia in Rome studeert, realiseert zij zich dat het leven onlosmakelijk verbonden is aan afkomst. Armoede kleeft aan je, als een ziekte. Het is wreed om te ontdekken dat je, zelfs met een goede opleiding, er nooit echt bij zal horen. Claudia beseft dat ze een vreemdelinge is, eenzaam en stil, zoals haar ouders ook nog door doofheid eenzaam stil zijn.

De vreemdelinge is geen afrekening met Claudia’s opvoeding of jeugd. Het is meer een zoektocht. Willen begrijpen hoe het leven werkt binnen verschillende culturen, binnen verschillende contexten met de gevolgen en consequenties voor het eigen leven. Claudia Durastanti vangt haar gedachten, ervaringen en gevoelens met woorden en de woorden bieden een zekere mate van ordening. Het leven is voor Claudia chaotisch, daarmee is het verhaal (heerlijk) chaotisch.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , ,

by | 18 juli 2022 · 16:00

Republiek van licht

Barba, Andrés – Republiek van licht

Het verhaal speelt zich af in San Cristóbal, een fictieve stad aan de rand van het oerwoud ergens in Zuid-Amerika. Ineens staan langs de straten van het stadje kinderen te bedelen. Kinderen die er verwaarloosd uitzien met verwilderde haren en zonverbrande gezichten.

Ze spreken een onbegrijpelijke taal. Een taal die zelfbedacht blijkt te zijn. Over waar de kinderen vandaan komen wordt slechts gespeculeerd. Vanaf de eerste zin in het boek is het duidelijk: het gaat niet goed aflopen.

Na twintig jaar vertelt de ik-figuur, een naamloze ambtenaar, over zijn pogingen om met behulp van krantenartikelen, rapporten en zijn eigen herinnering het drama te reconstrueren. De ambtenaar toont lastige dilemma’s. Hadden de kinderen bijvoorbeeld gedwongen moeten worden opgenomen in opvanghuizen? Kun je het verantwoorden dat kinderen voor zichzelf moesten zorgen? Had het drama voorkomen kunnen worden?

Het bedelen wordt beroven. De kinderen werken in steeds wisselende groepjes. Handelen gaat snel en organisch. Er is in de groep kinderen geen aanwijsbare leider of hiërarchie. Ieder kind doet op het juiste moment wat er gebeuren moet. Het gedrag van de kinderen is voor volwassenen in alle opzichten onvoorspelbaar. Bijkomend probleem is dat de kinderen van de inwoners steeds duidelijker sympathiseren met de zwerfkinderen.

De onrust neemt onder de inwoners van de stad toe. Zij  verliezen de controle. Er moet iets gedaan worden. Ondersteund door een populistische burgermeester en daarmee politie en instanties, organiseren de bewoners een drijfjacht. De kinderen zijn onvindbaar. De situatie escaleert. Een supermarkt wordt overvallen en op brute wijze vermoorden de kinderen medewerkers van de supermarkt. De kinderen zijn ongrijpbaar. Langzaam maar zeker wordt het mysterie ontrafeld, te laat om het drama te voorkomen.

Het beeld van het onschuldige kind wordt omvergehaald. Toch, ondanks de berovingen en moorden die de kinderen plegen, bewonder ik deze groep. Hun levensdrang, hun onvoorwaardelijke onderlinge solidariteit en de natuurlijke manier van met elkaar omgaan is puur, origineel, naïef en getuigt tegelijkertijd van grote wijsheid. Natuurlijk verwerp ik de berovingen en de moorden. Juist de discrepantie tussen bewondering en afschuw maakt het boek intrigerend.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , , , ,

by | 8 juli 2022 · 17:48

Tot in de hemel

Powers, Richard – Tot in de hemel

Het boek begint met losse portretten van negen mensen. Er is één gemeenschappelijke noemer: in ieders leven speelt een boom een rol.

De negen kunnen uiteindelijk niet anders dan in verzet komen tegen de meedogenloze respectloze manier waarop met bomen en bossen wordt omgegaan. Wetten beschermen de gevestigde orde, niet bomen, bossen en activisten. Het gaat er hard aan toe…

In het portret wordt met terugwerkende kracht de motivatie zichtbaar die de motor van de negen blijkt te zijn om tot actie over te gaan.

Eerste portret: Nicholas, kunstenaar. Grootvader Hoel plantte een kastanjeboom die uitgroeit tot een ‘wachter’. Tweede portret: Mimi Ma, Chinese, bezit een kostbare rol, een ring en diepe herinneringen aan een gebogen moerbeiboom. Derde portret: Adam Appich geloofde in een verbond tussen hem en de esdoorn.  Vierde en vijfde portret: Ray Brinkman en Dorothy Cazaly. Een linde brengt dit echtpaar samen. Zesde portret: Douglas Pavlicek.  De ex-sergeant plant duizenden Douglas-sparretjes en zegt tegen elk boompje “vaarwel, hou vol”. Zevende portret: Neelay Mehta, beroemd gameontwerper, krijgt een briljante ingeving bij het aanschouwen van onaards leven. Achtste portret: Patricia Westerford leeft als onderzoekster alleen in en voor het bos. Negende portret: Olivia Vandergriff, student. Voor haar huis staat een boom als een levend fossiel van een soort waarmee ooit de hele wereld was bedekt.

Zij voelen de noodzaak bomen te beschermen, zien dat deze een gemeenschap vormen, dat elke boom uniek is en vechten om bomen en bossen te behouden. Alle negen ondervinden de consequenties van hun daden. Het loopt niet altijd goed af. In de wetenschap is inmiddels veel bekend. In de tijd waarin dit boek zich afspeelt, wordt die kennis pas ontdekt, verwarrende kennis. Bomen blijken te voelen, te horen en te bewegen, zorgen voor elkaar, beschermen en helpen elkaar. Zij overleven de mensheid, als wij ze niet voor die tijd hebben uitgeroeid.

Prachtig boek over liefde, trouw, verzet, anarchie en volharding én uitgebreide kennis over bomen. Een boek dat niet het irritante en zweverige van een knuffelaar heeft en mijn kijk op bomen en de mensheid heeft veranderd. Meer dan fascinerend.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , ,

by | 23 juni 2022 · 17:05

Norwegian wood

Haruki, Murakami – Norwegian wood

Norwegian wood van de Beatles klinkt. Door het lied wordt de volwassen Watanabe als het ware teruggeplaatst in zijn studententijd. Die studententijd begint rond de zelfmoord van Kizuki, zijn beste vriend. De zelfmoord van Kizuki is in het boek als ondertoon alom aanwezig.

Naoko, de vriendin van zijn overleden vriend, en Watanabe zijn in die tijd emotioneel op elkaar aangewezen. Omdat het praktisch niet mogelijk is om bij elkaar te zijn, schrijven ze elkaar.  Ze zijn op afstand van elkaar met huid en haar aan elkaar verbonden. De brieven zijn bepalend voor het verhaal; het zijn juweeltjes. De liefde die Watanabe voelt voor Naoko is immens. Angsten, eenzaamheid en liefde worden zo beschreven dat ik als lezer meteen meega. Zo zouden die dingen inderdaad kunnen gaan.

De studententijd overkomt Watanabe. Hij lijkt geen vat op te hebben op alles wat op hem afkomt. Het leven leeft hem. Er is liefde, verdriet, eenzaamheid, drank en sex. Het is een tijd waarin boeken en muziek terugkerende rustpunten zijn. Naoko verdwijnt. Watanabe vindt haar uiteindelijk terug in een kliniek. Ze brengen een paar intense dagen met elkaar door. Diepgaande gesprekken, hunkerend naar elkaar. Herinneringen blijken te vervagen, tegelijkertijd zijn ze bepalend en blijven ze aanwezig.

De twee delen de angst om herinneringen helemaal te verliezen, in een gat te vallen waar ze niet meer uit komen. Terug op de campus ontmoet Watanabe Midori. De twee krijgen een relatie. Midori heeft volop energie, levenskracht. Ze sprankelt, is impulsief. De twee trekken elkaar aan, stoten elkaar af; stoppen en beginnen de relatie weer. De briefwisseling met Naoko gaat ondertussen gewoon door.

Een van de belangrijkste vragen die Watanabe zichzelf stelt is of je van de ander kunt houden terwijl je grote liefde voelt voor een derde. Watanabe stelt vragen waarop hij geen eenduidende antwoorden kan geven.

Een boek met onder de woorden verborgen levenswijsheden.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies

Getagd als , , , , , , , , , ,