Guilfoile, Kevin – De Duizend
Canada Gold, onder vrienden Nada, lijdt als kind extreem aan ADHD. Daarom krijgt ze, net als haar vader, een experimenteel neurostimulator-implantaat in haar hersenen, als laatste poging om haar ernstige aandoening onder controle te krijgen. De neurostimulator of spin (zoals Nada hem noemt) geeft haar speciale vaardigheden. Ze merkt dingen op, die andere mensen niet zien en ze hoort dingen die andere mensen niet horen, maar ze gebruikt deze speciale vaardigheden vooral in Las Vegas. Eerst om kaarten te tellen in de casino’s en vervolgens als privédetective.
Omdat ze bekwaam is, wordt ze ingehuurd door een zakenman uit Chicago, de stad waar ze vroeger woonde, om hem te helpen kunst te verwerven van de eclectische kunstenaar Burning Patrick. Nada groeide op in Chicago als dochter van een beroemde componist die kort nadat hij was vrijgesproken van moord, zelf wordt omgebracht. Wanneer we wat verder in het verhaal komen merken we, dat alles waarvan we tot nu toe dachten dat het toevalligheden waren, deel uitmaakt van een groter plan en dat die dingen aan elkaar gerelateerd blijken te zijn . Er zijn twee machtige, elkaar beconcurrerende stromingen in de ‘De Duizend’ op zoek naar Nada, ze heeft daarom geen idee wie ze echt kan vertrouwen…
‘De Duizend’ is van het genre als Dan Browns intellectuele geschiedenis-thrillers ‘Het Bernini Mysterie’, ‘de DaVinci Code’ en soortgelijke romans, over hedendaagse, moderne mensen en verloren geheimen uit het verleden. Maar in tegenstelling tot veel van zijn genre-genoten heeft Guilfoile zijn personages goed uitgewerkt. Canada Gold met haar buitengewone talenten, slaagt er niet in om vrienden te maken. De advocaat van haar vermoorde vader, die wordt gekweld omdat hij een moordenaar heeft geholpen en de politieman op zijn retour, die een oude zaak niet los kan laten, allemaal hebben ze diepte en zijn goed, nooit afgeraffeld, neergezet.
Maar na dit alles keurig gemeld te hebben, moet ook worden gezegd dat het plot van de ‘De Duizend’ niet bijzonder indrukwekkend is. Als Guilfoiles verhaal over de Pythagoreeërs even boeiend was geweest als zijn karakters in ‘De Duizend’, met al hun gebreken en genialiteit, dan was deze roman echt een meesterwerk geweest. Nu is het gewoon een goed boek, maar daar zijn er veel meer van…
