Gerritsen, Tess – Het aandenken
Een onbekende, zoals het zich laat aanzien, Egyptische mummie wordt door de museumstaf in het depot van het Crispin Museum in Boston gevonden. De mummie is goed geconserveerd en verkeert in uitstekende staat.
Mummies zijn voor een museum dat veel Egyptische kunst herbergt niet vreemd; een onbekende mummie vinden in het eigen depot is opzienbarend en vooral vreemd. Als museum zou ik toch op zijn minst mijn wenkbrauwen fronsen. De ontdekking wordt niettemin groots gepresenteerd. Onder het oog van de camera’s wordt er notabene een CT-scan gedaan.
Patholoog-anatoom Maura Isles treft een kogel in het been van de mummie aan. Meteen staat vast dat het niet om een mummie uit een Egyptische dynastie gaat. Het uitstekend gemummificeerde lichaam blijkt uiteindelijk van een verdwenen vrouw te zijn. Rechercheur Jane Rizzoli wordt op de zaak gezet. Zoekend in het museum worden er meer menselijke resten gevonden. Er lijkt een psychopaat in het museum aan het werk te zijn. Rizzoli stelt vast dat de stoffelijke overschotten allemaal een link hebben met de in het museum werkende archeologe dr. Josephine Pulcillo.
De archeologe is de spil van het museum. Natuurlijk wordt zij gehoord als verdachte. Tegelijkertijd zijn er aanwijzingen dat Josephine het volgende slachtoffer zou kunnen gaan worden.
‘Het aandenken’ is een heel leesbaar verhaal zonder pretenties. Je zit meteen in het verhaal, weet meteen dat er iets niet klopt en je weet in welke richting de ontknoping gaat komen. De voorspelbaarheid is mijn grootste kritiekpunt.
Het is jammer dat het verhaal zo voor de hand ligt. Ik wil op het verkeerde been gezet worden met plotwendingen die ik niet zag aankomen maar wel heel logisch zijn. Ik wil niet bij de hand meegenomen worden, ik wil uitgedaagd worden de zaak op te lossen voordat Rizzoli dat doet.
