Young, W. Paul – De Uitnodiging
“Wie zou er niet sceptisch zijn wanneer iemand beweert dat hij een heel weekend lang met God heeft doorgebracht? En dan nog wel in een hut… in de hut?” Het uitgebreide voorwoord van de schrijver begint met deze tekst en dat is maar goed ook, we zijn gewaarschuwd.
Mackenzie Allen Phillips is voluit zijn naam, maar de meeste mensen noemen hem Allen, omdat alle mannen in zijn familie traditiegetrouw dezelfde eerste voornaam hebben. Alleen voor zijn vrouw Nan en enkele heel goede vrienden is hij Mack. Wanneer zijn jongste dochter Missy wordt ontvoerd en vermoord tijdens een kampeerweekend met Mack en zijn kinderen, breekt voor Mack de tijd ‘van het grote verdriet’ aan. Hij trekt zich terug in zichzelf, wordt cynisch en vervreemdt van veel van zijn kennissen en goede vrienden. Immers ieder gesprek kan de diepe wond in zijn hart weer openhalen, iets wat hij niet aankan. Vier jaar later krijgt Mack een brief terwijl hij alleen thuis is tijdens een late aanval van een Canadees koufront. In de brief staat: “Mackenzie, Het is alweer een tijdje geleden. Ik heb je gemist. Als je mij wilt ontmoeten. Ik ben komende weekend bij de hut, Papa”. Mack besluit, zonder zijn vrouw ervan te vertellen, te gaan…
Het verhaal van Mack, dat door zijn vriend Willie, wordt verteld is nogal bijzonder. Het is een diep menselijk verhaal van verlies, angst en pijn. Pas nadat Mack gearriveerd is bij ‘de hut’ komt de evangelische achtergrond van de schrijver bovendrijven. En geloof mij, dat is nu en dan even doorbijten. Toch zit er tussen de ‘belerende stukken’ in het boek ook de nodige, voorzichtige humor. Pas helemaal op het einde van het verhaal geeft Young het plot een onverwachte wending, waardoor je als lezer plots weer met beide benen op de grond staat. Is het nu werkelijk gebeurd of niet? ‘De Uitnodiging’ van Willie Paul Young, een onverwachte uitdaging voor de onvoorbereide lezer.
