Nesser, Hakan – De levenden en de doden in Winsford
De Zweedse Maria is hals over kop op weg naar Winsford in Engeland om naar eigen zeggen haar hond Castor te overleven. Ze huurt er voor een half jaar een oude cottage. Wat moet een gevierde tv-persoonlijkheid daar? Maria settelt zich in het huisje en trekt er met hond Castor dagelijks op uit, maakt lange wandelingen over de heide. Ze dwingt zich steeds praktisch bezig te zijn, besluiten te nemen anders is ze bang dat ze instort. Waarvoor? Gaandeweg volgen er veel mysterieuze verwijzingen naar wat er is gebeurd: “Bij het uitstappen voel ik angst en opluchting, of draag ik dat al vanaf het strand in Miedzyzdroje met me mee?” Nog een: “2 november. We waren verder gekomen dan ik ooit had durven dromen en voorzover ik weet, hebben we geen sporen achtergelaten.”
Man Martin blijkt een schandaal te hebben veroorzaakt en beiden verdwijnen naar Marokko om de media tot bedaren te brengen. Hun reis gaat via Polen naar Duitsland en dan zuidwaarts. Tot Maria dus opeens beslist om uit te wijken naar Somerset en niet naar Marokko te gaan. Alleen, met haar hond. Wat is er in vredesnaam gebeurd?
Een beklemmend boek met een magische, sinistere sfeer, die hangt in het desolate landschap en om de hoofdpersoon Maria. Het thema is hoe een mens volledig kan ontsporen in denken en doen als hij keer op keer diep beschadigd wordt en zich daarvoor afsluit. Maria dwarrelt door haar leven als een vlinder zo oppervlakkig, op het fatalistische af. Ze heeft ook wel erg veel op haar bordje gepresenteerd gekregen… Ze is succesvol in haar werk, heeft man en twee kinderen maar iedereen leeft langs elkaar heen. Als Maria wegvlucht in de eenzaamheid merkt ze andere gevoelens bij zichzelf op waar ze zich hooglijk over verbaast. Een weg terug is er echter niet, het is te laat.
Hakan Nesser is een schrijver van niveau. Van zijn hand zijn de inspecteur-Barbarotti-reeks en de Van Veeteren-reeks. Ik vind hem het sterkst in zijn psychologische literaire thrillers. Zijn stijl is verzorgd, mooie natuurbeschrijvingen naast het stap voor stap onder de huid kruipen van de hoofdpersoon. Nesser schreef weer een weergaloos knap verhaal, spannend tot aan de finale én triest.
