Baldacci, David – Doodskleur
In de stad Baronville ziet FBI-agent Amos Decker in het huis aan de overkant van de straat een beginnend brandje. Natuurlijk gaat hij een kijkje nemen. In het huis vindt hij twee lijken. Een hangt aan een touw, de ander ligt in de kelder in politie-uniform met schuim op de lippen. Snel wordt duidelijk dat deze moorden in een patroon passen.
Baronville is in verval, de economische crisis treft de stad hard. Ooit was deze welvarend door de fabrieken van de familie Baron. Nu zijn de mensen er verarmd, ze zijn werkeloos en veel van hen zoeken hun heil in drugs en drank. Zij geven de laatste Baron de schuld van de teloorgang. Die leeft in een afgelegen vervallen landhuis. Het kan niet anders dan misgaan.
Het lijkt erop dat David Baldacci de huidige drank- en drugsproblematiek in sommige delen van de Verenigde Staten als basis van dit boek heeft gebruikt. Schokkend dat die problematiek geen verzonnen werkelijkheid vormt. Daarmee wordt het boek actueel. Alleen in het boek loopt het goed af.
Niets is wat het lijkt en iedereen heeft eigen geheimen en problemen. De ontknoping is het resultaat van een puzzel zonder randen. Baldacci gebruikt Decker om alle losse eindjes aan elkaar te knopen tot een sluitend geheel. Dat doet hij vakkundig. Toeval helpt uiteindelijk een handje. Een spannend verhaal, goed en met vaart geschreven. Het lijkt echter of alle thrillers op eenzelfde sjabloon geschreven zijn en hoewel dus knap en spannend toch voorspelbaar.
