Maandelijks archief: januari 2023

Sluipend Gif

Deflo, Luc – Sluipend Gif

‘Sluipend Gif’ is een verhaal dat je eigenlijk alleen goed kunt volgen, als je voorgaande boeken ook gelezen hebt. Ik had dat niet, dus het duurde even voordat ik echt vat op het verhaal kreeg.

Wanneer Hilde Plaetinck na een bioscoopbezoek in haar auto stapt, zit er een verwarde vrouw op de achterbank. Hilde heeft medelijden met de vrouw en biedt aan haar naar huis te rijden. Al snel  heeft ze spijt van haar aanbod; haar passagiere gedraagt zich beslist vreemd. De vrouw gaat er plotseling vandoor, maar heeft wel haar adres. Hilde besluit om naar de politie te stappen.

Rechercheur Dirk Deleu heeft van zijn privéleven een puinhoop gemaakt: nog niet in scheiding met zijn vrouw, wel al een verhouding met zijn collega Nadia, die bovendien nog zwanger is ook. Dat alles breekt hem op wanneer hij de zaak van Hilde oppakt. Echter de dader wordt gepakt als hij bij Hildes appartement inbreekt. Daarmee lijkt de zaak opgelost, maar is deze inbreker wel de echte dader? Iemand speelt een duister spel met het politieteam en met Deleu in het bijzonder!

Deflo komt in ‘Sluipend Gif’ wat moeilijk op gang. Dat ik de ontbrekende kennis van de voorgaande boeken moest invullen hielp natuurlijk ook niet. Rechercheur Deleu gaat langzaam maar zeker ten onder aan zelfmedelijden. Hij is weg bij zijn vrouw en weet niet goed of hij wel verder wil met collega Nadia, die hoogst waarschijnlijk een kind van hem draagt. Daarbij zorgt hij slecht voor zich zelf, dit tot ongerustheid van zijn superieur Bosmans.
Bosmans is dan wel zijn vriend én houdt hem de hand boven het hoofd, maar er is steeds de nodige frictie tussen beide mannen. Al met al is Luc Delflo’s ‘Sluipend Gif’ een donker boek, met onzekere en ook gevoelloze karakters. Het verhaal is wat traag maar goed geschreven, een tikje voorspelbaar en zeker naar het einde van het boek beslist spannend. Met een goed getimede apotheose.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

Raam, sleutel

Welagen, Robbert – Raam, sleutel

Karlijn is opgewonden, haar eerste boek is goed ontvangen, er wordt nu een televisieopname gemaakt. Ze heeft een energiek gesprek met Hanna, de interviewster. Karlijn doet het nooit, maar nu zet ze het raam open. Aan het eind van de opname legt Hanna haar hand op de knie van Karlijn, Karlijn raakt erdoor in verwarring.

De televisieploeg vertrekt. Karlijn loopt mee naar buiten. De deur klapt dicht. Met de telefoon van de buurvrouw belt ze Arne, haar partner die onmiddellijk op zijn fiets springt om de sleutels te brengen. Onderweg wordt hij doodgereden. Hoe wrang: de televisie-uitzending en de begrafenis zijn op dezelfde dag.

Karlijn voelt zich schuldig. Waarom was ze zo in verwarring door die hand op haar knie? Was ze dat niet geweest dan had ze ongetwijfeld haar sleutels gepakt, had ze … was Arne niet op zijn fiets gesprongen.

Karlijn komt niet tot rouwen. Vol schuldgevoel zoekt ze Hanna op. Er volgt een spannende liefdesrelatie. Als Hanna een paar dagen weg is, gaat Karlijn het appartement van Hanna binnen. Daar gumt ze aantekeningen uit boeken en gooit ze de blouse die Hanna aan had op de dag dat Arne stierf, weg. Ook het kettinkje dat ze toen droeg gooit ze weg. Hanna is des duivels.

Karlijn wordt door de uitgever overgehaald om het moment van succes uit te buiten. Ze gaat mee naar Berlijn. Een interview met een journalist verloopt desastreus, de man is totaal niet geïnteresseerd in haar. Karlijn raakt steeds meer de weg kwijt. Robbert Welagen weet rouw en verliefdheid ogenschijnlijk zonder moeite uit te diepen. Uiterst knap hoe hij de ontgoocheling van Karlijn treft.  Het is zo invoelbaar, bitter. Hoe een raam dat opengezet wordt, met het gevolg dat een deur dicht waait, zulke ingrijpende gevolgen kan hebben. 

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

De taak

Pollack, Robert – De taak

Rusland moet meewerken volgens de internationale verdragen aan het onderzoek naar de dood van de advocaat Igor Mazovski maar doet dat met grote tegenzin. Twee onderzoekers, de Duitser Steffen Ritterhaus en de Française Christine Lavergne, krijgen de opdracht binnen strakke grenzen de toedracht te onderzoeken.

Een gevangenisarts vertelt de onderzoekers dat Mazovski stierf door marteling en het niet krijgen van de juiste medicijnen. Uiteraard is daar niets in het dossier van terug te vinden. De arts overlijdt plotseling.

Steffen is in contact gekomen met een groep burgers die buiten het zicht van de overheid zich de taak hebben gesteld onderzoek te doen naar corruptie binnen die overheid. De groep speelt relevante informatie door aan Steffen.

De geheime dienst grijpt in op het moment dat duidelijk wordt dat Steffen van binnenuit hulp krijgt. De dienst chanteert in eerste instantie Christine en dwingt haar de activiteiten die Steffen onderneemt en de informatie die hij vergaart, met hen te delen. De twee onderzoekers werken echter uiteindelijk zo samen dat ze de geheime dienst steeds op het verkeerde been zetten.

Er zijn meerdere verhaallijnen die, verweven met elkaar het boek interessant maken. In Amerika probeert Andrei Zachov aandacht te krijgen voor deze zaak. Andrei werd gedwongen zijn bedrijven af te staan aan de Russische staat. Igor Mazovski was zijn advocaat. Staatburg stuurt de twee onderzoekers onder strenge restricties aan, hoe dat gaat is een verhaal apart. Het onderzoek van Steffen en Christine is één lijn en de verhouding tussen de twee is een andere. Alle lijnen zijn spannend, vol ontwikkelingen en er gebeuren dingen die de lezer op het puntje van zijn stoel doet zitten. Er is lef en moed nodig om te doen wat de leden van de Taak, Steffen en Christine, doen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers

De rat van Amsterdam

Waterdrinker, Pieter­ – De rat van Amsterdam

Een loterij is een verdienmodel. Houd mensen een worst voor verpakt in een verhaal dat je ondertussen de armen helpt en het geld stroomt binnen.

Er moet weliswaar hier en daar wat toegeschoven worden om de benodigde vergunningen te verkrijgen, er moet hier en daar wat geïntimideerd worden, de media moet bespeeld worden en de politiek een handje geholpen. Alles is gericht om de eigen zakken te vullen. Het loterijbedrijf is een rattenhol.

Ruben Katz zit in de gevangenis en schrijft zijn levensverhaal. Het eerste deel van het verhaal begint bij de vlucht uit Riga. Met valse papieren weten vader, moeder en Ruben naar Nederland te komen.  Vader doet pogingen om carrière te maken, moeder kwijnt weg. Ruben vindt zijn weg. Hij rondt het gymnasium af, studeert rechten en komt te werken bij de armenloterij.

Het tweede deel van het boek beschrijft het werk van Ruben bij de loterij. Ruben wordt rat onder de ratten. Ruben is een schaakspeler die gebruik weet te maken van toevalligheden. Ondertussen is hij in de ban van de dochter van de baas: Phaedra.

Het derde deel beschrijft zijn omzwervingen in Rusland met ‘het Front’. Het Front is een groep mensen dat meent dat Europa Rusland moet zien als bondgenoot tegen het opkomende China. Phaedra heeft zich bij het Front aangesloten. Zij verongelukt en Ruben krijgt de schuld toegeschoven.

Waterdrager beschrijft een emotioneel koude wereld. Hij gaat vloekend en tierend tekeer tegen de huidige neo-liberale wereld; een wereld in verwarring. De conclusie is dat ratten overal zijn. De hypocriete ratten van Amsterdam zijn de ergste: de Russen boycotten maar hun geld wel stallen op de Zuid-as. De deprimerende inktzwarte boodschap is dat je als mens wel een rat moet worden om te overleven in deze wereld.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Het geknetter in de sterren

Stefánsson, Jón Kalman – Het geknetter in de sterren

Stefánsson laat een man terugkijken op zijn leven als kind. De man vertelt in een wondermooie trage taal verhalen over zichzelf, zijn ouders, grootouders en overgrootouders. Taal die je alleen al om de schoonheid herleest.

Grootmoeder moet een prachtige vrouw geweest zijn, jong, sterk, zelfstandig en hartstochtelijk verbonden met haar echtgenoot. Zij was degene die het gezin bij elkaar hield. Grootvader was charmant en in vlagen depressief. Er waren periodes dat hij verdween met vrouwen, drank en dromen over een grootse toekomst. Een toekomst die onmiddellijk gesmoord werd door diezelfde drank. Grootmoeder vertelde dat ze grootvader eens een brief met één woord schreef en dat hij toen onmiddellijk bij haar terugkwam. Ze vertelde dat ze verhuisden naar het schiereiland Snaefellsnes om te gaan boeren. Ze vertelde dat er eens een zeeman in haar leven was. En toch gingen grootmoeder en grootvader niet scheiden; zij volgt hem en hij haar.

Hij vertelt over het zwijgzame leven met zijn vader nadat zijn moeder gestorven was. Over hoe hij troost vond in het spel met tinnen soldaatjes. Hoe hij buiten speelde met vriendjes. Hoe een vervelend joch ineens aardig deed en hem uiteindelijk toch weer te grazen nam. Hij vertelt over zijn stiefmoeder die, als ze alleen maar knikte, het al voelde als een heel gesprek. Ontroerend mooi hoe Stefánsson beschrijft hoe het kind in al zijn onbevangenheid naar het leven kijkt.

Stefánsson maakt tussen de regels door inzichtelijk dat het eigen leven niet bij de geboorte begint, het omvat ook alles wat eraan voorafging. Het is veel groter dan die ene persoon en het is nog veel groter; de mens is slechts een rimpeling in de tijd. ‘De bergen hebben er geen benul van welke eeuw het is’.

Wat blijft zijn verhalen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

De zusterklokken

Mytting, Lars – De zusterklokken

Er wordt een Siamese tweeling geboren op de boerderij van Hekne. De meisjes worden Halfrid en Gunhild genoemd. Met vier armen, die volledig op elkaar afgestemd zijn, groeien de meisjes op tot uitzonderlijk begenadigde wandtapijtweefsters.

De vader Eirik Hekne smeekt de hemel dat als het zover is de meisjes zoals ze samen kwamen ook samen mogen heengaan. Hij heeft het doembeeld voor ogen van een levend meisje dat haar dode zusje moet meeslepen. Het gebed van de vader wordt verhoord. Van verdriet en als dank schenkt de vader aan de plaatselijke kerk twee klokken. De klokken komen te hangen in de toren bij de dennenhouten staafkerk; het kerkje dat eeuwen later het middelpunt wordt van intriges.

1880. Een Duitse firma wil de kerk demonteren en in Dresden weer opbouwen. De firma stuurt architectenstudent Gerhard Schönauer, die de kerk moet tekenen om zo informatie vast te leggen zodat de kerk later in de oorspronkelijke staat kan worden herbouwd.  Dit plan past in het straatje van de dominee Kai Schweigaard. Hij is blind voor de schoonheid van de kerk en wil deze vervangen. De dominee en de tekenaar zijn zeer gecharmeerd van Astrid Hekne. Echter de twintigjarige Astrid is familie van de tweeling en doet er alles aan de klokken voor het dorp te behouden. Er is geen happy end.

Lars Mytting weet een ongelooflijke zeggingskracht in zijn woorden te leggen. De uitvoerige beschrijvingen van de kerk en het landschap vervelen geen moment. ‘De zusterklokken’ is een ode aan het hout, het snijwerk in de kerk en de omgeving. De beschrijvingen houden me in de ban, er ontstaat een verlangen naar de streek af te reizen. Het mystieke hoort vanzelfsprekend bij het verhaal. Het zoeken naar uitwegen door de hoofdrolspelers neemt me mee.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies