Maandelijks archief: november 2022

Diepdiepblauw

Dekker, Nikki – Diepdiepblauw

Het boek ‘Diepdiepblauw’ heeft iets filosofisch. De kernvraag die op een speelse, voorzichtige, twijfelende manier onderzocht wordt, is zoiets als ‘Wie ben ik ten opzichte van mezelf en de wereld?’ 

&

Losse verhaaltjes rijgen zich aan elkaar, pareltjes die steeds duidelijker een verband vormen. Dekker steelt mijn hart als ze haar liefde voor de stad beschrijft. Mijn stad.

&

Ik heb een onverklaarbare neiging Nikki Dekker als ik-persoon te zien. Ook al schrijft ze dat de helderste beelden verknipt zijn, in elkaar verschoven, van kleur verschoten of ronduit verzonnen zijn.

&

Er moet veel onderzoek gedaan zijn. De kennis over het leven onder water is groot. Dekker duikt onder water om het gedrag van de ik-persoon te verklaren, te legitimeren. Met onder andere de kwal, het schelpdier, de haai, de potvis, de zeekoe toont ze dat het dier ‘mens’ niets dierlijks vreemd is. De beschrijvingen van het leven onder water gaan over het leven onder water en tegelijkertijd vertellen ze zonder dat de link expliciet gelegd wordt over de ik-persoon. Prachtig.

&

Mensen om je heen bepalen wie je bent. Zonder de ander ben je niemand. En zo zoekt de ik-persoon mensen op. Ze zoekt wel erg veel mensen op, wat niet alleen voor de ik-persoon vermoeiend is. Op pad gaan, elkaar versieren, kussen, vrijen, dansen en een eindeloos verlangen bevredigen: steeds in varianten en in herhaling. Er is moed nodig om alle mogelijkheden te onderzoeken, gemakkelijk verliefd te worden. Het doet geen recht om de mensheid in homo of hetero te verdelen. De ik-persoon omvat beide uitersten, een interessante vrouw.

&

Met Ruben woont ze samen. Ze hebben geen open relatie en tegelijkertijd gaat de zoektocht door. Via de ik-persoon leert de lezer Ruben kennen. Dekker is een meester in het indirect vertellen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies