Nesser, Hakan – Het tweede leven van meneer Roos
Ante Valdemar Roos is getrouwd met Wilma en voelt zich gevangen in dit huwelijk. Zij heeft twee dochters en hij een zoon (die hij nooit ziet) uit 
vorige huwelijken. Valdemar ontsnapt uit zijn benauwende situatie door een prijs te winnen, ontslag te nemen en stiekem een huisje te kopen waar hij overdag heen gaat. Hij ontmoet er het jonge meisje Anna over wie hij als een vader waakt. Zij geraken in een onverkwikkelijke situatie als de ex van Anna opduikt en ze vluchten. Inspecteur Barbarotti houdt zich bezig met de verdwijning van Valdemar Roos en als er een lijk wordt gevonden, krijgen hij en collega Eva Backman de opdracht alles te ontrafelen.
Het boek leest aanvankelijk als een trein hoewel je regelmatig stations passeert die je herkent: “Uh, die hebben we toch al gehad?” De herhalingen vind ik niet altijd functioneel. De karakters zijn voortreffelijk neergezet. Je krijgt gaandeweg steeds meer inzicht in hoe en waarom de hoofdpersonen elk op hun eigen manier denken en handelen . Zoals meneer Roos, die zich zo geknecht voelt en op zijn huid wordt gezeten door de andere gezinsleden. Hij grijpt zijn kans naar vrijheid, erkenning, gewaardeerd worden maar raakt hopeloos verstrikt. Je krijgt duidelijk sympathie voor hem en Anna, beide zo vreemd, zo vereenzaamd en zo prachtig beschreven. Zeer direct en vol humor zijn de dialogen tussen de inspecteur en zijn collega.
Het boek is verdeeld in vier delen die alle worden afgesloten met het nemen van een besluit. Dat is ook een van de thema’s waarover het boek gaat: besluiteloosheid tegenover besluiten nemen. Daarnaast spelen thema’s als de zoektocht naar jezelf, interne en externe communicatie, vrijheid en geborgenheid een grote rol. De schrijfstijl is helder en heel toegankelijk met een enkele keer een mooie literaire omschrijving zoals “….willen zijn in de pauzes van het leven.” Om nu het boek te scharen onder literatuur zoals op de omslag staat vermeld, gaat me echt te ver.
Het boek is het derde uit de Inspecteur Barbarotti-reeks. Ik vind het eerlijk gezegd niet zozeer een thriller maar meer een psychologische 
roman. Oké, laten we het houden op een aangename combi.
Lees het in een van de pauzes in uw leven en u zult zich amuseren.