Maandelijks archief: december 2012

De man zonder verleden

Bagley, Desmond – De man zonder verleden

“De man zonder verleden” is  typisch ’n een-vent-uit-één-stuk die staat tegenover een multinational’ verhaal. Dit vent-uit-een-stukverhaal is een genre dat eigenlijk een beetje uit de mode is vandaag de dag. Tegenwoordig vecht de held met zijn of haar helper tegen bijvoorbeeld het Vaticaan, de Shell of een  Amerikaanse regeringsdienst. De inzet is dan minstens het voorkomen van een wereldomvattende ramp. Kijk, dat is nog eens wat…

Maar “De man zonder verleden” is het verhaal van een geoloog versus een houtkap- en hydrobedrijf in de backwoods, British Columbia. Het bedrijf is gevestigd in het fictieve Fort Farrell, een kleine stad in het binnenland en de inzet is uitsluitend het gelijk van hooguit een half dozijn individuen.

Dit gebeuren op zo’n kleine schaal maakt dat de roman een tikje gedateerd overkomt, ook de techniek verraadt enige gedateerdheid, zoals het gebrek aan geavanceerde volgmiddelen zoals GPS. De overlevingsvaardigheden van de held zijn goed, maar we kennen ze ondertussen beter. Natuurlijk is dit niet Desmond Bagley’s schuld, elke auteur schrijft binnen de beperkingen van zijn tijd.

Toch, zelfs wanneer we het verhaal lezen op zijn nominale waarde, dan had het allemaal een tandje scherper gekund. De auteur staat erom bekend dat hij uitgebreid research deed voor zijn romans en daar heeft hij toch een steekje laten vallen. Wanneer de geoloog zich schuil moet houden in het bos, doet hij dat maar een aantal dagen. Er zijn auteurs van nu die hem daar in de wildernis op de meest gruwelijke en opwindende manier aanzienlijk langer zouden hebben laten zwerven.

Elke keer als zijn achtervolgers hem te dicht naderen, vecht hij zich een weg naar de vrijheid met vuisten, messen, geweren, explosies, en oh ja, zelfs een grizzlybeer. Kortom de geoloog is dapper en een vent. Zijn tegenaanvallen zijn moedig, maar een beetje minder stoere taal  (de roman wordt verteld in de ik-vorm), meer vernuft en vooral ook terechte angst waren voor mij beter geweest.

Toch is “De man zonder verleden” een prima boek dat veel leesplezier geeft en  beter is geschreven dan de meeste thrillers van nu. Het is nog net geen klassieker, maar wel erg goed. Eigenlijk het perfecte script voor Clint Eastwood in zijn jonge jaren…

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies, Thrillers, Thrillers

De Claim

Grisham, John – De Claim

De Claim is het verhaal over Clay Carter, een 31-jarige eenvoudig levende advocaat, werkzaam in de sociale advocatuur. Hoewel Clay zelf wel gelukkig is met zijn bestaan, denkt zijn schoonfamilie daar heel anders over. Clay, niet helemaal ongevoelig voor hun argumentatie, kijkt dan ook wat vrijblijvend om zich heen naar een mogelijke positieverbetering. 

In het eerste hoofdstuk wordt een 20-jarige, in floppy roodgele sneakers geklede moordenaar binnengebracht en aan Clay toegewezen om hem te verdedigen. Deze start heeft in feite weinig te maken met de eigenlijke geschiedenis, maar Grisham trekt je als lezer wel meteen het verhaal in.

Met de hulp van een schimmige weldoener genaamd Max Pace, maakt Clay gebruik van de mogelijkheden die de moord hem biedt. Hij transformeert van een 36.000 dollar-verdiener tot multimiljonair. Daarmee komt Grisham bij zijn verhaal. De moord en alles wat er omheen gebeurt, is eigenlijk de kapstok naar Grisham’s hoofdverhaallijn, waarbij hij nergens voor wegloopt. Dat is het verhaal over het in zijn voegen krakende Amerikaanse rechtssysteem met juridische aasgieren zoals Clay, die niets ontziend mensen en bedrijven kapotmaken voor eigen gewin.

De Claim is in wezen geen echte triller maar leest wel plezierig weg en is werkelijk leerzaam. Grisham beschrijft de twijfelachtige mentaliteit van de advocaten (”Zoek ze, laat ze tekenen, neem het geld en wegwezen.”) waarop Clay geen uitzondering is. Hij verandert van een vent uit één stuk in een gedachteloze schurk, een hebzuchtige eikel, een vervreemde persoon. Maar het is precies Clay’s zielloosheid die De Claim zo goed leesbaar maakt: de pure extravagantie van zijn slechte gedrag maakt van een in wezen tam verhaal een echte pageturner. Wanneer bijvoorbeeld Clay een relatie begint met een blonde, prachtige Georgische, zou je denken dat Grisham van haar wel meer had kunnen maken dan zomaar een passante. Grisham’s specialiteit is echter het opbouwen van spanning, niet het bouwen van karakters. Zelfs Clay is, als je eerlijk bent, eigenlijk nooit een helemaal overtuigend karakter. Maar het snelle tempo van het verhaal – en dat kan alleen door veel weg te laten – zorgt ervoor dat we de in grote luxe levende, tobbende hoofdpersoon vlot volgen tot aan zijn onherroepelijke neergang…

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Fiction, Recensies