Bjørk, Samuel – De Doodsvogel
Er lag een naakt tienermeisje meisje in het bos. Midden tussen de veren. Met een witte lelie in haar mond: een rituele moord? Hét sein voor 
inspecteur Holger Munch en onderzoeker Mia Krüger om in actie te komen. Beiden bezig met hun lastige zelf – Holger nog van slag door een scheiding met Marianne en Krüger door de dood van zusje Sigrid – gaan aan het werk. Ze stuiten na veel gepuzzel op kwekerij Hurumrandet, waar probleemkinderen worden opgevangen; het thuis van het vermoorde meisje. Plotseling duikt vanuit het niets een gruwelijk filmpje op, zo gruwelijk en bizar dat ieder zich met kippenvel op de armen afvraagt: welke zieke geest doet zoiets? Nog net in beeld zien ze de contouren van een gigantische uil. Dan blijkt via een ander spoor de dochter van Munch ook nog te zijn betrokken en ja hoor, als je familie wordt bedreigd, is het hek van de dam. Dan wil je maar één ding: door roeien en ruiten gaan. Is alles op alles zetten voldoende en wie is of zijn de echte schuldigen?
‘De Doodsvogel’ is het vervolg op ‘Ik reis alleen’ maar is ook prima afzonderlijk te lezen. Dit tweede boek is even schokkend en even knap geconstrueerd als ‘Ik reis alleen’. Bjørk trekt je nietsontziend het verhaal in door je vanaf de proloog al vraagtekens te bezorgen, je te laten schrikken, gruwen, meeleven met al die uitstekend uitgewerkte personen die aan je voorbij trekken. Het lezen sloopt je, doet je je adem inhouden. Één minpuntje vind ik de ook in dit boek ongebreidelde drang naar een keur aan geestverruimende middelen van de twee hoofdpersonen. Volgens mij komt er geen derde boek. Die twee leggen het loodje.
Dus mijn advies: kruip in elk geval in ‘De Doodsvogel’.
