Tag archieven: Philippe Claudel

Archipel van de hond

Claudel, Philippe – Archipel van de hond

De Oude Vrouw vindt op het strand van een eiland drie lijken van jongemannen, bootvluchtelingen. Samen met wijnbouwer Amerigo, Zwaardvisser, de Burgemeester, de Dokter en de vreemdeling de Onderwijzer worden de lijken in plastic gewikkeld, door Burgemeester en Zwaardvisser op een veilige plek opgeborgen en later elders verdonkeremaand. De Onderwijzer is het per se niet eens met de gang van zaken. De burgemeester echter houdt met instemming van de anderen hem voor dat anders het Thermenproject mislukt, een groots complex dat moet zorgen voor nieuwe aanwas van bewoners, toeristen enz. Dat gaat niet gebeuren als de pers het eiland afficheert als een plek waar continu dode bootvluchtelingen aanspoelen. De Onderwijzer laat het er niet bij zitten en dreigt de media in te schakelen. De Burgemeester wil de gebeurtenis koste wat kost onder het tapijt schoffelen…

Het boek begint met een aanklacht aan ons, de lezers. Net als in zijn ‘Grijze zielen’ en ‘Brodeck’ is het verhaal een “tijdloze reflexie op de menselijke natuur en de keuzes die we maken in de wereld waarin we leven. Egocentrisch, haat, onverschilligheid, in voor eigen gewin, vluchtig, egoïstisch. Kortom, geen fraai beeld.”
Een beklemmend, ontluisterend verhaal in de stijl geschreven die de hand van Claudel zo typeert: raak, soms poëtisch en altijd alsof hij een muziekstuk componeert.
Nu echter geen lieflijkheid maar alleen harde noten van razernij, kleingeestigheid en schuldige onschuld. Om je voor te schamen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Literatuur, Recensies

Rivier van vergetelheid

Claudel, Philippe – Rivier van vergetelheid

Ik ben een fan van Claudel. Zijn boeken lees ik zo langzaam mogelijk zodat ik optimaal kan genieten van de taal en de laatste pagina geruststellend ver weg blijft. Claudel is de ware literaire kunstenaar: hij brengt thema’s als verlangen naar een verloren geliefde, rouwverwerking en herinnering (in dit boek) subliem en zeer invoelend op de lezer over door keuze en rangschikking van zijn woorden. Ritme, klankkleur en beeldspraak is zijn gereedschap. Het boek leest als een gedicht.

Het verhaal is eenvoudig. De hoofdpersoon verliest zijn geliefde Paule en is volledig ontredderd. Hij verlaat de plek waar zij elkaar vonden en samen waren en rijdt net zolang door totdat hij komt in het plaatsje Feil, dat ligt aan de Maas in de Ardennen, waar de omgeving geen associaties meer oproept met zijn overleden vriendin. Hij huurt een kamer bij mevrouw Outsander, schrijft zijn gedachten en gevoelens van zich af en verschanst zich dagelijks in café Het Anker. De dorpsgenoten helpen hem ieder op zijn eigen manier tenslotte over het verlies heen. Gedurende een jaar verblijft hij in Feil waar de rivier de Maas hem rust geeft: “De verkleumde rivier smeedt herinneringen zodat andere beter kunnen verdrinken”. Als de heftige herinneringen en de pijn zijn verworden tot een schaduw ervan keert hij terug naar zijn woonplaats.

De taal is prachtig en heel beeldend. Claudel is een meester in het vinden van aansprekende metaforen. Door de vele beschrijvingen en overpeinzingen zou je kunnen struikelen over het overvloedig gebruik ervan. De gesprekken zijn dan een welkome afwisseling.  Bewondering voor de vertaling van Manik Sarkar in 2006.
Een mooie intense roman voor de liefhebber van literatuur.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Literatuur, Recensies

Het kleine meisje van meneer Linh

Claudel, Philippe – Het kleine meisje van meneer Linh

Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter.

Hij komt terecht in het asielzoekerscentrum. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Meneer Bark praat, meestal over zijn overleden vrouw en meneer Linh luistert met zijn kleine meisje op schoot. Ze verstaan elkaar niet maar blijven elkaar dagelijks op hetzelfde bankje in het park ontmoeten. Tot meneer Linh en zijn kleindochter plotseling worden overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe vindt hij nu zijn vriend terug? Hij onderneemt een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping.

Het kleine meisje van meneer Linh is een schitterend geschreven roman, die geen lezer onberoerd laat. Het taalgebruik is eenvoudig en onopgesmukt maar heel fijngevoelig. Het onderwerp hartverscheurend. Claudel (1962) vult begrippen als eer, vriendschap, waardigheid op een natuurlijke manier in. Met zijn meesterlijke sfeerbeschrijvingen, prachtige beelden en treffend taalgebruik raakt hij de kern van het menselijk bestaan: de fundamentele behoefte aan het contact met andere mensen. Net als in al zijn andere boeken biedt hij zicht op wat mensen beweegt want: “Alles is bekend. Het enige continent dat nog te ontdekken valt, is de mens zelf”.
Een boek met de kracht van goede literatuur.

1 reactie

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Literatuur, Recensies