Tag archieven: non-fiction

Ik ga leven

Gül, Lale – Ik ga leven

Lale groeit op in een Turks-islamitisch gezin met broer Halil en zusje Defne in de Amsterdamse Bijlmer. Al snel loopt ze tegen de streng islamitische opvoeding van haar moeder op en hoe ouder Lale wordt hoe ernstiger de conflicten binnen maar ook buiten het gezin. Ze zoekt een uitlaatklep en schrijft haar pijn en woede van zich af. Dit boek is de weerslag ervan. Het is een schreeuw om aandacht, hulpeloos en hopeloos, een onderzoek naar de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit.

Het is een onvoorstelbaar relaas, goudeerlijk, zichzelf niet sparend, met de nodige humor en barstensvol vragen en eigen opvattingen. Zij wordt heen en weer geslingerd tussen haar zelf verworven westerse waarden en normen en die van haar “verwekkers”, waar ze zowat letterlijk in stikt. Haar verhaal schrijnt, het doet pijn.

Gül studeert Nederlands aan de UVA en bedient zich van een rijke, vaak grove woordenschat. Haar beschrijvingen zijn meestal messcherp, soms prozaïsch. Ze trekt fors van leer over onder andere de heersende ge- en verboden in het gezin die alleen voor dochters gelden en laat geen spaan heel van de ‘idiote’ vermenging van kerk en staat in Turkije, de afgrijselijke vakanties op het stinkende platteland in haar vaderland, de Koranschool in A’dam, de opvoeding door haar moeder. Gelukkig blijkt de woning te klein voor het gezin met 3 opgroeiende kinderen en Lale kan bij haar oma – Karbonkel – tegenover het ouderlijk huis wonen, met wie zij een goede band heeft en wat meer vrijheid krijgt. Lale had een geheime warme, liefdevolle relatie met haar vriend Freek, die zij helaas verbreekt.

Gül was met haar autobiografische debuutroman in 2021 winnares van de NS publieksprijs. Doordat ze afstand neemt van de streng islamitische opvoeding haalt ze de woede van de islamitische gemeenschap op haar hals en thuis breekt de hel los. De reacties zijn: 80% positief en de rest negatief wat haar tot de uitspraak ontlokte: “Ik heb veel meer lotgenoten dan ik dacht”.

Zij gaat leven en wil gelezen worden.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Alle dieren van het land

Herriot, James – Alle dieren van het land

“Ik ben ’s ochtends vroeg nooit op mijn best, zeker niet op de koude och­tenden die je in Yorkshire in de lente hebt, wanneer er van het hoogland een snijdende maartse wind waait die zich een weg door je kleren baant en neus en oren doet tintelen. Het was een sombere tijd en een bijzonder slechte tijd om op de kinderkopjes van dit boerenerf te staan en een prachtig paard te zien sterven vanwege mijn onbekwaamheid. Het was om acht uur begonnen.”

Met dit intro heeft Herriot veel lezers meteen te pakken. ‘Alle dieren van het land’ is niet het eerste boek van deze specifieke, maar sympathieke schrijver. We worden weer meegenomen in het alledaagse leven van een dierenartsenpraktijk in Noord-Engeland, waarbij dit boek speelt in de vroege jaren vijftig. De romans van Helliot zijn verhalend, ze hebben geen specifiek plot, nee. Helliot geeft je ook in dit boek een reëel inkijkje in zijn leven en dat van zijn gezin en collega’s. We ontmoeten zijn vrouw Helen, zijn collega Siegfried, maar lezen ook over zijn zoon Jimmy en dochtertje Rosie. Er is volop aandacht voor zijn bijzondere stageant, de lange magere Calum Buchanan, die in de praktijk verscheen met zijn grote tamme das Marilyn op de schouder en langzaam maar zeker een hele menagerie aan dieren in de praktijkruimte onderdak bood. Maar vooral spreekt uit ‘Alle dieren van het land’ de liefde voor al die dieren die in dit boek voorbij komen…

De boeken van James Herriot zijn bekend, maar misschien nog wel bekender is de tv-serie die hiervan is gemaakt door de BBC. Ondanks het feit dat Herriot geen plot heeft in zijn vertellingen, zijn zijn boeken onderhoudend en vol droge humor geschreven. Het zijn – ook nu nog – good feeling-verhalen. OK, het is misschien enigszins gedateerd, maar dat mag ook, want net als bij natuurseries verliest de inhoud zijn aantrekkingskracht niet. ‘Alle dieren van het land’ van James Herriot, ook tweedehands breed verkrijgbaar, nog steeds boeiend.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

Orkaan in Irma

Delwig, Herman – Orkaan in Irma

In januari 2014 werd het leven van Herman en zijn vrouw Irma ondersteboven gehaald. Het is de start van een onvoorziene lange achtbaan, die naar beneden stort, langzaam opklimt uit het dal om later opnieuw te duikelen en dat vier lange jaren lang. Daarna de dood, de dader kanker. Slachtoffer is Irma, 56 jaar. Over blijven man Herman en hun drie zonen. Hij heeft zich leeggeschreven, deels, want met schrijven alleen red je het niet. Praten en delen zijn onvermijdelijke voorwaarden voor verwerking.

Het boek is een monument voor en over Irma. Die prachtige, grappige vrouw met dat parmantige neusje. Die goede moeder, dat zorgende type dat altijd van ieder de verjaardag wist, de juiste cadeautjes kocht, die leuke juf. Maar ook wier glas altijd half leeg was, die keek naar wat er niet was én ze was een vurige niet-aflatende vechter die de strijd aanging met Het Beest in haar lijf.
Het boek is er ook voor de lezer. Iedereen kent situaties van verlies, dreigend verlies met de daarmee gepaard gaande angst, hoop, onrust, desillusie en onpeilbaar verdriet. Delwig gaat bewonderenswaardig ver in zijn beschrijving over wat hem bezighoudt. Het is een eerlijk verhaal, compleet, een verhaal van herkenning. Het biedt “een steuntje in de rug”, troost, inzicht en kracht.

Het verhaal beslaat 92 pagina’s en heeft 14 hoofdstukken, vaak uitgebreid met een ‘anekdote’ en een ‘zielswijze’. Daarmee geeft Delwig nadrukkelijk voorrang aan gevoelens boven gedachten: “Gedachten zijn maakbaar, emoties zijn er om te doorleven en je ziel te louteren”.
De schrijfstijl is direct, Delwig windt er geen doekjes om en benoemt helder gebeurtenissen en gevoelens. De hoofdstuktitels zijn raak en beeldend zoals: Vertrek Gate 9, Wrede wachtkamers, Ik weet precies wat je bedoelt, Pompen en zuchten, Schaakmat. Hij gebruikt treffende metaforen en weeft e-mailberichten uit de familie-app door de tekst heen; een duidelijke meerwaarde. Het boek eindigt met een tekst over loutering en kracht te midden van de kolkende, ruige golven in Zuid-Afrika waarin Delwig Irma aanroept:” Irma, zie je wel dat ik me staande kan houden!” Deze schreeuw zegt alles over de jarenlange strijd van ziekenhuizen in en uit, pompen, slangen, klysma’s, echo’s, chemo’s, bestralingen, biopten, geklooi met apparatuur, obstructies, artsen, ongeloof, frustraties. U leest het allemaal.

1 reactie

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies

De terechtstelling

McDermid, Val – De terechtstelling

George en Anne Bennet zijn verhuisd naar Buxton in Derbyshire. George is aangesteld als inspecteur, rechtstreeks vanaf de academie, wat nogal wat scheve ogen geeft. Dan komt tijdens zijn dienst de melding binnen van een vermist meisje uit het gehucht ‘Scardale’. Al snel groeit bij George het besef dat dit geen loze vermissingmelding is. Alison Carter is de dochter van Ruth Carter en haar man Philip Hawkin, waarbij Hawkin (de stiefvader) het geheel nogal laconiek benadert. De rest van het afgelegen dorp is weinig mededeelzaam en George en zijn assistent Tommy Clough moeten voor ieder antwoord vechten. George en Tommy bijten zich als terriërs vast in de verdwijningszaak van het meisje. Dit valt ook verslaggever Don Smart op en zijn krant ‘The News’ wijdt iedere dag wel een artikel aan ‘de zaak Alison’. Langzaam maar zeker breken George en Tommy de weerstand van de inwoners, waarna blijkt dat de verklaringen van Philip Hawkin rammelen. Daarna stapelen zich de bewijzen van zijn schuld snel op, maar het hoofdprobleem is het totaal ontbreken van een spoor van Alisons stoffelijk overschot. Het wordt een lang en intens proces, waarbij Hawkins advocaat Highsmith er voor kiest Georges motivatie en integriteit te betwijfelen. Daarvan kan – door de toegestroomde pers – iedereen getuige zijn. Tenslotte wordt Hawkin veroordeeld voor moord op zijn stiefdochter Alison en op 27 augustus 1964 opgehangen.
Het tweede deel van het boek begint in 1998, wanneer schrijfster/verslaggeefster Catherine Heathcote een boek schrijft over deze beruchte moordzaak. Juist wanneer het script klaar is, belt de gepensioneerde George Bennet dat het boek onder geen voorwaarde mag worden uitgegeven…

Het verhaal van Alison Carter is onderdeel van de waargebeurde moordzaak ‘The Moors Murders‘. Val McDermid beschrijft de gebeurtenissen redelijk authentiek, terwijl het boek toch leest als een spannende politieroman. Dat is werkelijk een prestatie. Overigens heeft McDermid zich wel de nodige vrijheden toegestaan, zo zijn namen veranderd en kunt u lang zoeken naar ‘Scardale’ op de Engelse kaart. McDermid heeft de naam van het dorp veranderd. ‘De terechtstelling’, verdraaid spannende non-fiction!

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Non-fiction, Recensies

Wolf Hall

Mantel, Hilary – Wolf Hall

Putney bij Londen, Engeland in 1500. Daar start het verhaal van Hilary Mantel over Thomas Cromwell, een man die een belangrijke, soms omstreden rol heeft gespeeld in de Engelse geschiedenis.  Thomas is zojuist door zijn vader Walter helemaal in elkaar geslagen en kan amper meer zien en lopen. ‘Terwijl hij probeert weg te kruipen neemt zijn vader opnieuw een aanloop en schopt naar zijn hoofd. “Ik zal Bella, mijn hond missen,” denkt hij nog. Niets doet er pijn, of misschien wel alles, omdat er geen afzonderlijke pijn meer is. Dan brult Walter, hij hupt op één voet alsof hij danst. “Kijk nou wat ik heb gedaan. Mijn laars kapot geschopt aan die harde kop van je!” Centimeter voor centimeter. Centimeter voor centimeter vooruit. Hou je hoofd laag, geef hem geen aanleiding. Zijn vaders tijdelijk gebrek aan concentratie vanwege het verlies van een goede laars geeft hem de gelegenheid om te braken. “Wel ja,” schreeuwt Walter. “Spuug maar raak op mijn goeie kasseien. Laat maar ‘ns zien wat je waard bent. Bij god, schijnheilig onderkruipsel, op je benen… “

Cromwell monstert aan als scheepsjongen om zo Engeland te ontvluchten, wordt huursoldaat in de Frans – Italiaanse oorlogen en volgt een opleiding tot koopman in Florence en Antwerpen. Hij leert  Latijn, Italiaans en Frans vloeiend spreken en schrijven en komt terug naar Londen in 1514. In het jaar 1527 pakt Mantel het verhaal weer op als Cromwell naast zelfstandig advocaat en koopman ook onbezoldigd secretaris is van Kardinaal Wolsey, de raadsheer van Koning Henry VII. Wanneer Wolsey in ongenade valt krijgt Cromwell al snel het vertrouwen van Henry VII en wordt zijn vertrouweling en belangrijkste minister. Maar Hilary Mantel neemt ons mee in een heel ander verhaal over Thomas Cromwell. We leren Thomas kennen als een warme, trouwe vriend en een liefhebbend echtgenoot en vader voor zijn familie. Uiteraard verweeft ze in haar vertelling over Cromwells leven al de historische gebeurtenissen die er plaatsvonden. Maar ook leren wij hoe hard het leven is in de middeleeuwen, wanneer Thomas in één dag zijn vrouw Lizzy en zijn beide dochters Anne en Grace verliest aan de ‘zweetziekte’. Dit verlies tekent Cromwell voor de rest van zijn leven. Daarnaast speelt ook het koninklijk drama rond Henry VII, koningin Catherine van Aragon en Anne Boleyn een belangrijke rol in de roman. Hilary Mantel stopt haar verhaal wanneer Thomas Cromwell naar ‘Wolf Hall’ gaat, het huis van John Seymour. Seymours dochter Jane trouwt later met koning Henry VII.

‘Wolf Hall’ van Hilary Mantel is een historische, literaire roman. Mantel kreeg voor het boek de ‘Booker Prize’ 2009. Warm aanbevolen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Non-fiction, Recensies

De ondergang van het oude Europa

Carter, Miranda – De ondergang van het oude Europa

“De ondergang van het oude Europa” is geen roman, het is historisch boek gebaseerd op feiten. Miranda Carter voegt niet af of toe, maar toch leest het boek veelal als een roman. Knap werk. Misschien had de Engelse titel “The three Emperors” de lading wat beter gedekt, immers George, Nicholas en Wilhelm waren drie keizers én drie koninklijke neven.
“De ondergang van het oude Europa” begint rond 1860, waarbij Carter ons inzicht geeft in de achtergronden van het leven, de families en de persoonlijke verhoudingen tussen de drie mannen. George van Engeland was een eerste generatie-neef van zowel Wilhelm (Duitsland) als Nicholas (Rusland). Nicholas en Wilhelm waren achterneven, al was Wilhelm wel een directe neef van Nicholas’ vrouw Alexandra. De profielen van de drie mannen worden ons in het boek op fascinerende wijze geschetst. De ondergang van het oude Europa
Het is interessant om te lezen hoe de onderlinge positie van de drie landen (Engeland, Duitsland en Rusland) op het wereldtoneel en ook hun verhoudingen wijzigen. Hoewel de neven probeerden nauwe persoonlijke banden te blijven onderhouden, kan dit niet voorkomen dat de Eerste Wereldoorlog uitbreekt.
Het gedeelte van het boek waarin Carter beschrijft hoe George, Nicholas en Wilhelm handelen als hun landen langzaam maar zeker opschuiven richting gewapend conflict, is schokkend. George verzekert Nicholas bijvoorbeeld “Je kunt altijd rekenen op mij als je vriend.” Maar tijdens de Russische revolutie, trekt George zijn aanbod aan Nicolas voor amnestie in Engeland doodleuk weer in. De anti-Russische gevoelens in Engeland zijn te sterk. Dit leidde tot de moord op niet alleen tsaar Nicolaas, maar ook op zijn vrouw en vijf kinderen.

Uiteraard zijn er aanmerkingen te maken, hoe goed het verhaal ook is geschreven. Zelf raakte ik nu en dan behoorlijk in de war doordat Carter verschillende namen voor dezelfde persoon gebruikt. Bijvoorbeeld; Wilhelm is ook William en Willy. Maar Wilhelms zoon heet ook Willy. Zeker bij het gebruik van Russische namen, zonder verdere referentie, was dat even zoeken.
“De ondergang van het oude Europa” is een kloek en onderhoudend boek. Voor iedereen die geïnteresseerd is in de Europese geschiedenis en die van haar koningshuizen, lijkt het mij eigenlijk “een must”.

Miranda Carter.jpg

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Non-fiction, Recensies