Sheers, Owen – Ik zag een man
Michael Turner is journalist en schrijver, zijn vriendin Caroline is journalist die oorlogssituaties en militaire missies verslaat. Beiden zijn vertellers over
anderen, niet over zichzelf. Als Caroline wordt gedood door een onbemande drone verhuist Michael naar Londen, tot op het bot bedroefd om het verlies van zijn maatje. Hij woont in een appartementencomplex naast Josh en Samantha met hun kinderen Rachel en Lucy. Michael raakt daar kind aan huis, loopt bij hen in en uit en zowel met Josh als met Samantha en de kinderen heeft hij een uitstekende band. Als hij iets moet pakken bij Josh ziet hij de achterdeur openstaan. Hij loopt naar binnen en vindt het huis geheel verlaten, of toch niet…? Er vindt een afgrijselijke gebeurtenis plaats waardoor het hele gezin uit elkaar wordt getrokken en er op den duur ook geen plaats meer is voor Michael. Daarnaast ontvangt hij een brief van ene Daniël McCullen die in Pakistan de drone op afstand bediende conform de opgegeven coördinaten en waarbij Caroline om het leven kwam. Hoeveel tragiek kan een mens verdragen? Hoe rapen mensen als Michael, Josh, Sam en Daniël de stukken bij elkaar; worden zij weer heel?
Een verhaal over rouw, vriendschap en verlossing. Aanvankelijk wist ik niet goed waar het verhaal heenging totdat ik bijna halverwege belandde in een thrillerachtige omgeving, dit tot aan het einde van het boek. Er lopen aardig wat verhaallijnen door elkaar maar Sheers zorgt ervoor dat deze evenwichtig in het geheel worden geweven, heel knap! Het verhaal start met de scene in het ‘lege’ huis, deze komt steeds terug tot de climax en daarna als een herinnering. Sheers besteedt veel aandacht aan beschrijvingen van de karakters waardoor je je goed kunt inleven in de zielenroerselen en daden van de hoofdpersonen, hun reacties op elkaar, hun vertwijfeling en onmacht. Hun rouw en verdriet komen zonder omhaal bij je binnen.
Een rijk boek dat stemt tot nadenken, goede literatuur.