Dehouck, Bram – Een zomer zonder slaap
Het drama in Blaashoek begon met een onbenulligheid, zoals zoveel grote drama’s. Direct na het gebeuren wisten de sociologen en psychologen de oorzaak te verklaren. ‘Eenzaamheid’ riep de een, ‘vervreemding’ zei de ander, ‘de besloten dorpsgemeenschap’ wist een derde. Het wachten was op een vierde die met ‘inteelt’ zou komen. Maar het was veel simpeler. De teloorgang van het rustige dorp begon met een sympathiek, modern en heel klimaatvriendelijk project. Eigenlijk begon de ellende zo ongeveer bij iedereen tegelijkertijd.
We volgen in ‘Een zomer zonder slaap’ de levens van een aantal inwoners van Blaashoek. Misschien wel de meeste inwoners want Blaashoek is maar een klein dorp. Voldoende ver van de stad om het te kiezen voor de bouw van een aantal grote windmolens. Diegenen in het dorp die het berichtje in de krant oppikten haalden hun schouders erover op. In Blaashoek gebeurde toch nooit iets. Anderen zagen toeristen toestromen en rekenden zich al rijk. Maar toen de molens eenmaal stonden waren ze niet meer weg te denken in het dorp. Ze maakten ‘herrie’ dag na dag en nacht na nacht. Herman Bracke, de plaatselijke slager werd er gek van, maar vooral: hij sliep niet meer…
Bram Dehouck’s ‘Een zomer zonder slaap’ werd al in 2011 uitgebracht door ‘De Geus’ uitgevers. Het is een heerlijk herkenbaar verhaal van een kleine gemeenschap die een milieuproject krijgt toegeschoven, zonder dat er werkelijk een serieus onderzoek heeft plaatsgevonden naar de gevolgen daarvan. En de impact is groot. Maar we krijgen ook een inkijk in het leven van de dorpsbewoners, van arm tot rijk en van goedhartig tot jaloers. Uiteindelijk loopt het door een aantal factoren volledig uit de hand en ‘Dehouck’ is zo’n goede verteller dat je als lezer ademloos aan zijn lippen hangt. ‘Een zomer zonder slaap’ van Bram Dehouck, een klasse-roman, actueler dan ooit en terecht bekroond met de ‘Gouden Strop’.
