Maandelijks archief: december 2018

Archipel van de hond

Claudel, Philippe – Archipel van de hond

De Oude Vrouw vindt op het strand van een eiland drie lijken van jongemannen, bootvluchtelingen. Samen met wijnbouwer Amerigo, Zwaardvisser, de Burgemeester, de Dokter en de vreemdeling de Onderwijzer worden de lijken in plastic gewikkeld, door Burgemeester en Zwaardvisser op een veilige plek opgeborgen en later elders verdonkeremaand. De Onderwijzer is het per se niet eens met de gang van zaken. De burgemeester echter houdt met instemming van de anderen hem voor dat anders het Thermenproject mislukt, een groots complex dat moet zorgen voor nieuwe aanwas van bewoners, toeristen enz. Dat gaat niet gebeuren als de pers het eiland afficheert als een plek waar continu dode bootvluchtelingen aanspoelen. De Onderwijzer laat het er niet bij zitten en dreigt de media in te schakelen. De Burgemeester wil de gebeurtenis koste wat kost onder het tapijt schoffelen…

Het boek begint met een aanklacht aan ons, de lezers. Net als in zijn ‘Grijze zielen’ en ‘Brodeck’ is het verhaal een “tijdloze reflexie op de menselijke natuur en de keuzes die we maken in de wereld waarin we leven. Egocentrisch, haat, onverschilligheid, in voor eigen gewin, vluchtig, egoïstisch. Kortom, geen fraai beeld.”
Een beklemmend, ontluisterend verhaal in de stijl geschreven die de hand van Claudel zo typeert: raak, soms poëtisch en altijd alsof hij een muziekstuk componeert.
Nu echter geen lieflijkheid maar alleen harde noten van razernij, kleingeestigheid en schuldige onschuld. Om je voor te schamen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Literatuur, Recensies

Het oordeel van Caesar

Saylor, Steven – Het oordeel van Caesar

Rome is op de rand van een burgeroorlog. Caesar en Pompejus hebben slag geleverd in Hellas, waarbij Pompejus’ troepen verslagen zijn. Juist in die periode reizen Bethesda en Gordianus naar Alexandrië om medische hulp te zoeken voor de zieke Bethesda. Als na een rustige reis de Pharos – de enorme vuurtoren van Alexandrië – zichtbaar wordt, wordt het schip overvallen door een onverwacht heftige storm. Als de zwarte wolken wegtrekken blijkt hun schip recht op een vlooteskader af te varen. Het zijn de restanten van Pompejus’ troepen, gevlucht en gehavend aangekomen voor de Egyptische kust. Geen goed nieuws voor Gordianus – privé-detective, zonder politieke voorkeur – die weinig van Pompejus te verwachten heeft. Terwijl Gordianus wacht op foltering en dood, wordt Pompejus vermoord door zijn vermeende bondgenoot Ptolemaeus, de Koning van Egypte. Dit is het begin van een keten gebeurtenissen die voor Gordianus en zijn huishouden niet goed uitpakken. Hij verliest zijn vrouw, wordt gevangengenomen door de Egyptenaren en wordt uiteindelijk afhankelijk van Caesar, met wie hij een haat-liefdeverhouding heeft. Wanneer zijn zoon Meto wordt beschuldigd van een poging tot moord op Cleopatra en Caesar, blijken zijn kunde en kennis onontbeerlijk om zijn zoon te redden…

Steven Saylor neemt ons mee naar de oudheid. De tijd waarin het Romeinse rijk haar omwenteling maakte van republiek naar keizerrijk. Gordianus is als ‘vinder’ een vrije burger, groot geworden als advocaat en detective. Met dat gegeven is ‘Het oordeel van Caesar’ een buitengewoon interessant boek. Geschiedenis als detective verpakt! Saylor neemt de moeite ons de grote stad Alexandrië te laten beleven en het daar op zijn laatste benen lopende rijk van de Ptolemaeën, het regerende nageslacht van Alexander de Grote. Pompejus, Cleopatra, Caesar en andere voor ons nog steeds bekende namen komen volkomen logisch in het verhaal voor. Het is een spannend verhaal, rustig opgebouwd om ons te kunnen meenemen in de oudheid, met een onverwacht droevig einde. ‘ Het oordeel van Caesar’ is geen thriller, maar wel bijzonder aanbevolen.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Recensies

Eén weekje maar?

Rawlins, Debbi – Eén weekje maar?

Emily Carter is een buitengewoon goede redacteur; hoog geschoold, inventief en nieuwsgierig. Ze werkt vanuit haar huis en vindt dat heerlijk, maar daardoor ontmoet ze weinig anderen. Een relatie heeft ze niet, al fantaseert ze daar wel over. Wanneer haar twee ‘wereldse’ zussen en haar moeder er als vanzelfsprekend vanuit gaan dat Debbie, ook dit jaar weer, de cadeaus en het diner voor Kerstmis verzorgt, breekt er iets in haar. Ze laat haar manuscripten, versleten joggingbroek en roze pantoffels achter om naar New York te gaan, dé oplossing volgens haar vriendinnen. Het is tijd voor een andere Emily. 

In New York loopt ze, puur toeval, Nick Corrigan tegen het lijf. Een beroemde honkbalspeler die zij helemaal niet kent. Dat is voor Nick iets nieuws en hij probeert zijn professie en bekendheid voor haar verborgen te houden, genietend van de gewone omgang die ze met elkaar hebben. Al snel loopt Nicks plan helemaal uit de hand en het weekje New York wordt dan heel anders dan Emily zich had voorgesteld. Na een vliegende romance, wordt het heel moeilijk om toch afscheid te nemen…

Debbi Rawlins volgt in ‘Eén weekje maar?’ de niet zo originele opzet van heel veel romantische boeken. Het verhaal valt zonder meer in de categorie ‘chicklit’ en is goed voor een dag heerlijk ongecompliceerd lezen. Dat Rawlins al meer dan 50 titels heeft geschreven, waarvan een aantal met een hoge klassering in “Goodreads”, is te merken aan haar stijl. De hoofdpersonen krijgen  -nog steeds een positieve uitzondering in dit genre- een achtergrond én een uitgewerkt karakter mee en de verhaallijn is toch net even anders als je verwacht. ‘Eén weekje maar?’ van Debbi Rawlins, veel boek voor een vriendelijke prijs.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, Chicklits, eBooks, Fiction, Recensies