Maandelijks archief: november 2016

Kom hier dat ik u kus

op de Beeck, Griet – Kom hier dat ik u kus

Mona, 9 jaar, overdenkt in de donkere kelder, waar haar strenge, harde moeder haar weer eens in heeft gegooid, wat ze fout heeft gedaan… Mona’s vader is een tandarts die zich geheel onttrekt aan het omslagdatikukusgezinsleven, altijd druk. Broertje Alexander is 6 en ‘de lieverik’ van de mama. Mama Agnes verongelukt en er komt al snel een nieuwe mama Marie, een egocentrische vrouw die altijd klaagt. Halfzusje Anne-Sophie completeert het gezin. Mona heeft een laag zelfbeeld, is intelligent en trekt zich alles snel aan. Ze heeft het gevoel dat ze voor iedereen thuis moet zorgen. Lief zijn, leugentjes voor de lieve vrede, helpen waar het kan, voor halfzusje zorgen, voor broertje, papa niet boos maken, Marie helpen, gezin bij elkaar houden, op school goed presteren, niet te veel opvallen. Haar hele verdere leven draagt ze deze houding, ingebeiteld tijdens haar jeugd, met zich mee. In haar contacten met theaterman Marcus en schrijver Louis, in haar baan als dramaturg, in acties en reacties in het gezin waar van alles gebeurt. Zal het Mona lukken zich daaraan te ontworstelen?

Het verhaal is chronologisch met soms een flashback en gaat over Mona die in drie  levensfasen wordt gevolgd: 9-11 jaar, 28 en 35 jaar. Mona vertelt, vanuit haar beleving kijken we in haar leven. Hartbrekend zijn, zeker in deel 1, haar lotgevallen die worden beschreven in haar taal en door haar ogen. Hoe rijk is de taal van de Belgen en hoe treffend en zuiver weet Op de Beeck te formuleren. Het karakter van Mona is helder in tegenstelling tot dat van de andere personen, beetje jammer. Het thema is helder: je leven wordt grotendeels gevormd door je opvoeding. Wat neem je mee, waar wil je afscheid van nemen en hoe doe je dat? Op de Beeck houdt ons een spiegel voor. U zult zichzelf waarschijnlijk herkennen in een aantal situaties. We ploegen allemaal door het leven, met vallen en opstaan ploeteren we verder. Ik vind het een prima boek al kwam regelmatig “daar gaan we weer” bij me op als Mona weer in dezelfde valkuil stapt in haar hang naar erkenning en werkelijk contact.
Griet Op De BeeckU hoeft zich niet door het bóék heen te worstelen, daar zorgen mede de verzorgde stijl en het rake taalgebruik voor.

Een reactie plaatsen

Opgeslagen onder Boeken, eBooks, Fiction, Literatuur, Recensies, Uncategorized