MacLean, Alistair – De zwarte kruisvaarder
De zwarte kruisvaarder is geen recent geschreven boek, maar heeft als voordeel dat de paperback overal voor een prikkie te krijgen is. Ik weet niet of het boek ook in een reguliere eBook-editie bestaat.
Door de datering speelt het verhaal in de sixties en zo moet je het ook kunnen lezen. Zit je eenmaal in de tekst dan maakt het allemaal niets meer uit want “De zwarte kruisvaarder” is een gaaf, goed leesbaar en spannend boek. 
Acht wetenschappers hebben gereageerd op een advertentie voor specialisten in de moderne technologie. In de advertenties worden gehuwde wetenschappers gevraagd te reflecteren. Ze moeten wel bereid zijn om internationaal te reizen. Dan blijkt er een probleem: alle acht wetenschappers zijn, met hun echtgenotes, verdwenen. Vervolgens wordt in Sydney een negende advertentie geplaatst. Kolonel Raine, hoofd van de geheime dienst, is verontrust over de verdwijningen en roept een van zijn agenten, John Bentall, terug uit Turkije. Bentall wordt gekoppeld aan collega-agent Marie Hopeman. Ze worden geïnstrueerd om als echtpaar te reageren op de geplaatste advertentie.
Op weg naar Australië belanden de twee agenten tijdens een onvoorziene tussenstop in het Grand Pacific Hotel in Viti Levu (Fiji). Hier worden ze gedwongen mee te komen naar het schip van kapitein Fleck, een oude roestige schuit waarop ze gevangen worden gehouden. Het duurt even voordat Bentall een manier vindt om samen te ontsnappen, maar erg succesvol is de ontsnapping niet. Het koppel belandt op een koraalrif waarop het net boven de golven de nacht moet doorbrengen. Ze worden gered door bewoners van het eiland Vardu, die werken voor de eminente archeoloog Professor Witherspoon. Maar niet alles is wat het lijkt op het eiland en als Bentall ten slotte de vermiste geleerden met hun echtgenotes vindt, wordt hij gedwongen mee te werken aan de ontwikkeling van een raket…
Het verhaal is vlot leesbaar. Je leest het dan ook zonder veel problemen in een vakantiedag uit. MacLean’s schrijfstijl is toegankelijk, weliswaar met een aantal alinea’s vol technische details over raketten, maar dat maakt het juist geloofwaardiger. Bovendien verhindert het je niet de lijnen van het verhaal in het oog te houden.
Het karakter Bentall komt het beste over; niet verwonderlijk want hij is de verteller van het verhaal. Marie Hopeman komt heel wat minder uit de verf, ze blijft een raadsel voor Bentall en voor ons als lezers. Bentall voelt zich tot haar aangetrokken op een fysieke manier, maar meer diepte geeft MacLean ons niet.
Het plot van “De zwarte kruisvaarder” is beslist interessant, maar niet echt origineel. Het verdwijnen van wetenschappers is niet buitengewoon bijzonder in de romanwereld. Wel geeft MacLean er een goede draai aan, waardoor het verhaal niet te standaard wordt.
Over het geheel genomen is het boek een aanrader. Bentall is een menselijke vent en het plot zit vol wendingen die de lezer blijven boeien. Zoals het hoort vind je de belangrijkste elementen in de laatste hoofdstukken, maar de echte schok komt pas in de epiloog…
