McFadyen, Cody – De stilte van de hel
Laat ik eerlijk zijn. Dit is één van de vreselijkste boeken die ik heb gelezen. Ontzettend goed en pakkend geschreven, maar je hoopt werkelijk zoiets nooit in je omgeving mee te maken. Begin te lezen in een niet-ontvankelijke bui, zodat je enigszins afstand kunt nemen van het verhaal. Natuurlijk lukt dit niet, het verhaal is goed, te meeslepend geschreven. Maar u bent in ieder geval gewaarschuwd… 
Smoky Barrett is een FBI-agent, een van de beste bleek ooit uit gedragswetenschappelijke tests. Ze is eigenlijk een schoonheid en in deze roman ook nog een rouwende weduwe en moeder. Onder begeleiding van een psycholoog probeert ze de daden van een brute seriemoordenaar te boven te komen die tegen haar en haar familie gericht waren. Haar man en dochter werden gedood, maar Smoky bleef verschrikkelijk verminkt leven. Nu is ze zover dat ze zich afvraagt of ze ooit terug kan komen in haar baan of als dat niet lukt, hoe ze zal sterven.
De eerste hoofdstukken zijn zo vreselijk hard en grimmig dat ik bijna het boek weglegde. Uiteraard verwacht je dat Smoky haar tragedie kan overwinnen, anders zou het een kort verhaal worden. Maar McFadyen neemt je regel na regel mee door de rouwende ervaringen, werkelijk tot op de grens van het aanvaardbare. Maar eenmaal in het verhaal is er geen ontkomen meer aan, je wilt gewoon weten hoe dit allemaal afloopt.
Smoky’s beste vriendin van de middelbare school wordt vermoord en de man die haar doodde, maakt dat de dood persoonlijker voor Smoky wordt dan ooit. Volgens de getuigenis van de moordenaar zelf is hij een afstammeling van Jack the Ripper. Als zodanig is hij op zoek naar een rechercheur die hem dwingt om zijn dodelijke vaardigheden steeds verder aan te scherpen. Hij kiest voor Smoky en haar team. De timing kan bijna niet slechter voor Smoky, ze is nog volop in het verwerkingsproces van het verlies van haar familie en kan maar weinig hebben..
De roman verandert in een kat-en-muisspel. De moordenaar bouwt de spanning op door het onderzoek te frustreren en de teamleden van Smoky onder druk te zetten. Dat maakt ze kwetsbaarder dan ooit. Sommige van die uitersten storen, vooral de beschrijving over de dode zuster en de hond.
Het boek is uit, tja hoe daar verder mee om te gaan. Uiteraard wordt de situatie voor Smoky steeds kritischer voordat uiteindelijk alles ten goede keert.
McFayden schreef twee andere Smoky Barrett romans, en ik weet zeker dat ik die ook ga lezen. Haar karakter is sterk en overtuigend neergezet en de moordenaars op wie ze jaagt zijn absoluut de wreedste. Maar ik ga ervoor zorgen dat ik ze pas lees als ik emotioneel op mijn best ben en een beetje afstand kan nemen van al die ellende…