Collins, Suzanne – De Hongerspelen
De Hongerspelen van Suzanne Collins is een dystopische roman geschreven voor jonge volwassenen. Het is beslist geen kinderboek en sleept ook lezers van andere leeftijden probleemloos mee naar de moeizaam overlevende restanten van wat eens de VS waren.
Noord-Amerika is verwoest, wordt nu gerund door zijn machtige hoofdstad en is verdeeld in 12 districten (district 13 is als gevolg van een opstand vernietigd). In district 12 woont Katniss Everdeen, een 16-jarig meisje. Door illegaal te jagen weet ze een schamel bestaan te realiseren voor haarzelf, haar jongere zus Prim en hun moeder, die weduwe is. Om te zorgen dat de 12 districten de opstand uit het verleden niet vergeten, organiseert de hoofdstad elk jaar een spel op leven en dood in een uitgebreide arena. Elk district moet een jongen en een meisje sturen als eerbetoon. Wanneer haar zusje Prim wordt uitgeloot, maakt Katniss gebruik van de mogelijkheid om in haar plaats als vrijwilliger te gaan. Samen met Katniss gaat ook Peeta, de zoon van de bakker, die met haar is opgegroeid .
Katniss en Peeta moeten vechten tegen de elementen, maar ook tegen de organisatoren én natuurlijk tegen de andere deelnemers. De enige optie is immers doden of gedood worden.
Sazanne Collins bouwde een fantastische en geloofwaardige wereld waarin de Verenigde Staten zijn vergeten en in plaats daarvan Panem heet. Het land wordt gerund vanuit het “The Capitool” en is verdeeld in 12 districten. Het verhaal is pakkend, snel en vloeiend geschreven. Het is begrijpelijk dat het een geweldige bestseller is. Wanneer ik voor mijzelf spreek, absoluut geen doelgroep, laten we eerlijk zijn, dan is het hele liefdesverhaaltje aandoenlijk maar flinterdun. Het verhaal als totaal echter, met het geweld en de enorme vertelsnelheid is geweldig. De constante spanning zorgt ervoor dat je maar blijft lezen, pagina na pagina. Een meisje dat door wilskracht en intelligentie overleeft en ook nog geweldig kan boogschieten, wie zou haar niet in het hart sluiten?
Mevrouws Collins’ stijl is efficiënt, no-nonsense en gevuld met voldoende humor waardoor het boek heerlijk verslavend is. Zoals in elk goed verhaal wordt u ondergedompeld in een wereld waarvan je heel goed weet dat hij niet bestaat maar zo pakkend is dat je niet kunt stoppen met lezen. Dat gezegd hebbende, zijn er wel een aantal aspecten in het verhaal die net even te gemakkelijk zijn. Als Katniss’ vriendje Peeta, in de tweede helft van het boek, ernstig gewond raakt komen de reddende medicijnen doodleuk aan een parachute naar beneden zweven. Misschien geloofwaardig voor “de jongvolwassenen” maar niet erg geloofwaardig voor mij.
Ook het einde is een tikje teleurstellend. Maar omdat dit deel één is van de succesvolle trilogie zal ik dat even laten rusten, ik begin meteen maar eens aan deel twee 😉